Ο καιρός τις επόμενες μέρες έδειχνε άστατος και έτσι, εκείνη τη μέρα, σκέφτηκα να κλέψω δύο ώρες από το πρωινό μου και να τις αφιερώσω σε ένα γρήγορο ψάρεμα. Σε λίγο έφτανα στη κοντινή παραλία που είχα σκεφτεί να πέσω και χωρίς καθυστερήσεις, ντύθηκα και βρέθηκα επιτέλους στο νερό.
Μετά από ένα 15λεπτο κολυμπητό (αφού βάρκα δεν παίζει δυστυχώς), έφτασα στο σημείο που σε προηγούμενα ψαρέματα μου έχει δώσει αξιόλογα ψαριά. Ο τόπος είχε πολύ κίνηση με τα λαβράκια να έχουν την τιμητική τους. Έχω καταφέρει και έχω πάρει 4-5 ψάρια, οπότε αποφασίζω να γυρίσω πίσω.
Στην τελευταία βουτιά
Επιστρέφοντας στην παράλια και λίγο πριν την ακτή, σκέφτομαι να κάνω μια τελευταία βουτιά. Τα νερά είναι αρκετά θολά και ελπίζω σε κάποιο μεγάλο λαβράκι για να κλείσω την βουτιά με μια ωραία εικόνα… Ξαφνικά όμως, αντί για λαβράκια, περνάνε από μπροστά μου 3-4 λίτσες, ή μια μεγαλύτερη από την άλλη.
Δεν κρύβω πως έπαθα σοκ αφού μέσα στο νερό φαινόντουσαν τεράστιες. Στρίβω το ψαροντούφεκο προς το μέρος του πιο κοντινού ψαριού αλλά η θέση του ήταν τέτοια που μου έδινε βολή μόνο στο σώμα και το φοβήθηκα καθώς ήμουν με το μικρό 82αρι λαστιχοβόλο…
Σκέφτηκα από μέσα μου πόσα μπορεί να πάνε λάθος, από καταστροφή του εξοπλισμού μου μέχρι το χειρότερο να φύγει πληγωμένο το ψάρι. Έτσι, με μεγάλη προσπάθεια να μην ενδώσω στο «πειρασμό» και πατήσω τη σκανδάλη σε ένα ψάρι που πιθανόν να μην έχω την ευκαιρία να το ξανασυναντήσω στη θάλασσα, τις άφησα να περάσουν.
Όμως οι λίτσες δεν προχώρησαν ούτε 2-3 μέτρα και ενώ με είχαν προσπεράσει, λες και ήθελαν να δοκιμάσουν την πειθαρχία μου, γυρίζουν και κατευθύνονται καταπάνω μου.
Ανέλπιστη ευκαιρία
Ήταν η ευκαιρία μου! Περιμένω μέχρι να έρθουν στη μικρότερη δυνατή απόσταση και επιλέγω μια που ερχόταν «κεφάλι» και ρίχνω. Η βέργα την βρίσκει λίγο πάνω από το μάτι. Το ψάρι κοκαλώνει κυριολεκτικά δίνοντας μου το χρόνο να πιάσω τη βέργα και να ξεκινήσω να το ανεβάσω στην επιφάνεια.
Μόλις έφτασα, προφανώς η λίτσα συνήλθε από το σοκ της βολής και αρχίζει να δίνει τη μάχη της ζωής της. Περιττό να πω ότι δύσκολα μπορείς να κάνεις καλά τόσα κιλά δύναμης. Παλεύαμε 10 λεπτά, τα νερά πάφλαζαν και πεταγόντουσαν γύρω μας ώσπου τελικά άρχισε να εξαντλείτε και να υποχωρούν οι αντιδράσεις της. Σιγά-σιγά κατάφερα να την τραβήξω προς την ακτή.
Για καλή μου τύχη, εκείνη τη στιγμή ετοιμαζόταν ένας φίλος να πέσει και αυτός. Καθώς αντιλήφθηκε το μέγεθος του ψαριού, πλησίασε και με βοήθησε να το μεταφέρουμε, αφού μου είχε κοπεί η ανάσα…
Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη όταν το βάλαμε στη ζυγαριά και έγραψε 23,400 gr.
Απίστευτη εμπειρία με ένα ψάρι τρόπαιο για το είδος.
