Ρωσία: Απρίλιος 2015
Μια συνταξιούχος που την έφαγε λύκος βρισκόταν μόλις 50 μέτρα από το σπίτι της όταν την κατασπάραξε το θηρίο.
Η μισοφαγωμένη σορός της 77χρονης Lima Ankudinova ανακαλύφθηκε μέσα σε μια λίμνη αίματος από τους τρομοκρατημένους γείτονες.
Ένας γείτονας περιέγραψε πώς βρήκε την κ. Ankudinova με το ένα της πόδι να λείπει εντελώς και το άλλο μερικώς ξεριζωμένο.
Ο Fedot Nekrasov, 68 ετών, δήλωσε: “Είχα βγει το πρωί, όπως κάνω καθημερινά, για έναν γρήγορο περίπατο, όταν συνάντησα το πτώμα της.
“Το ένα της πόδι είχε φαγωθεί τελείως και το ίδιο και το μισό από το άλλο.
“Επίσης, έλειπε η κορυφή του κεφαλιού της.
“Ήταν ένα θλιβερό θέαμα.”
Η αυτοψία αποκάλυψε ότι η γυναίκα πιθανότατα πέθανε από καρδιακή προσβολή πριν τη φάει ο λύκος.
Πάμε παρακάτω:
Οι λύκοι είναι γνωστοί ως κυνηγοί, και όμως, κάθε φορά που βρίσκουν ένα κουφάρι ζώου (ο θάνατος του οποίου συνήθως προέρχεται από κάτι άλλο εκτός από τις επιθέσεις των λύκων), τίποτα δεν τους εμποδίζει να μετατραπούν σε πτωματοφάγους – με άλλα λόγια, αν ένα πτώμα νεκρού ζώου βρίσκεται εντός εμβέλειας, περιτριγυρισμένο από αληθινούς πτωματοφάγους όπως οι γύπες και τα κοράκια, κάθε λύκος (είτε είναι μοναχικός είτε με την αγέλη του) δεν έχει κανένα πρόβλημα να υιοθετήσει τη συνήθεια του πτωματοφάγου και να γευτεί τα ψοφίμια, όσο σάπια κι αν είναι η σάρκα που αποσυντίθεται, αρκεί να ικανοποιεί την πείνα του λύκου.
Άλλωστε, η ίδια περίπτωση συμβαίνει με όλα τα κορυφαία αρπακτικά παγκοσμίως (λιοντάρια, τίγρεις, αρκούδες, κροκόδειλοι, καρχαρίες, αετοί…).
Εκεί έξω στη φύση, για τα σαρκοφάγα κορυφαία αρπακτικά όπως οι λύκοι, η εύρεση τροφής δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο η σύλληψή της, επειδή ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν οι λύκοι γεύμα είναι να κυνηγούν ακατάπαυστα πολύ πιο γρήγορα θηράματα ή να καταρρίψουν μεγάλα θηράματα που είναι πολύ βαρύτερα από οποιονδήποτε λύκο και μπορούν να αντεπιτεθούν.
Στον κόσμο των λύκων, το κυνήγι δεν είναι ποτέ εύκολο, καθώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τραυματιστεί σοβαρά ή να σκοτωθεί από μεγάλα θηράματα (π.χ. αγριογούρουνα), ακόμη και με τη χρήση ομαδικής εργασίας και ανώτερης αντοχής – επιπλέον, το ποσοστό επιτυχούς κυνηγιού των θηρευτών είναι συνήθως περίπου 14%. Στη συνέχεια, δεν καταλήγει κάθε κυνήγι των λύκων σε επιτυχή θήρευση και αυτό αυξάνει ακόμη περισσότερο την πίεση που ασκείται σε έναν φυσικό κυνηγό αγέλης που έχει μια ολόκληρη οικογένεια (συμπεριλαμβανομένης μιας γέννας κουταβιών) να θρέψει!
Για το λόγο αυτό, οι λύκοι (όπως όλα τα αρπακτικά) αναζητούν συνεχώς τον ευκολότερο τρόπο για να ικανοποιήσουν την πείνα τους και την πείνα της αγέλης τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αναζητούν τροφή για σάπια σάρκα και εγκαταλειμμένα πτώματα.
Αν χρειαστεί, οι λύκοι μπορούν (και θα το κάνουν!) να κλέψουν τα κουφάρια που έχουν σκοτώσει άλλα αρπακτικά, όπως αλεπούδες, λύγκες, αρκούδες, ακόμα και τσακάλια (γιατί να κυνηγήσεις όταν κάποιος άλλος μπορεί να το κάνει για σένα;).
Έτσι, λοιπόν, προς απάντηση επιφανειακών προσεγγίσεων τύπου Ντίσνεϋ: «οι λύκοι δεν τρώνε μόνο ό,τι έχουν σκοτώσει μόνοι τους, διότι τίποτα δεν εμποδίζει έναν πεινασμένο λύκο να γευτεί σάπια ψοφίμια ή να κλέψει το θήραμα ενός άλλου θηρευτή, προκειμένου να τραφεί»
Στηρίζουμε τις ελεύθερες φωνές του διαδικτύου
Παρατηρητήριο Κυνηγετικής Ορθότητας
