Το ΔΙΕΣΥ για την οπλοκατοχή!

Ένα από τα σοβαρότερα θέματα που έχει αναδείξει η εφημερίδα είναι αυτό της οπλοκατοχής στην Πατρίδα μας. Λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας αλλά και της ισλαμικής τρομοκρατίας, από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, το θέμα παραμένει επίκαιρο και η σημερινή σελίδα είναι αφιερωμένη σ’ αυτό. Επικοινωνήσαμε με το Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών, το οποίο έχουμε γνωρίσει μέσα από την αρθογραφία των μελών του και από κάποιες εκδηλώσεις που έχει πραγματοποιήσει. Το ΔΙ.Ε.ΣΥ. απαρτίζεται από Δεξιούς, ανεξαρτήτως κόμματος, δημιουργώντας ήδη μία σοβαρή και Δεξιά τάση στην κοινωνία. Συγκεκριμένα, μιλήσαμε με τον Αθανάσιο Γκουρνέλο, καταλληλότερο για τέτοια ζητήματα και μας απάντησε σε κάποιες καίριες ερωτήσεις.

Ερ: Θάνο, πιστεύεις ότι ως χώρα έχουμε μείνει πίσω στο θέμα της οπλοκατοχής;

Απ:  Το ζήτημα της οπλοκατοχής έχει μείνει πίσω γενικότερα στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης. Σε ότι αφορά την χώρα μας, ενώ κανείς θα περίμενε να έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες και να είμαστε πρωτοπόροι σε πανευρωπαικό επίπεδο, δυστυχώς έχουμε παραμείνει σε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και νομικά πλαίσια.

Ερ: Άρα, πιστεύεις ότι η οπλοκατοχή πρέπει να είναι πρώτη στην ατζέντα των Δεξιών και των Πατριωτών;

Απ: Αναμφίβολα θα πρέπει να είναι ένα από τα κύρια στοιχεία της ατζέντας μας. Το δικαίωμα του ανθρώπου στην αυτοάμυνα, αλλά και την ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας, είναι μια Δεξιά αντίληψη.

Ερ: Oι παράνομοι, ακόμα και με το τωρινό νομικό πλαίσιο, όπλα βρίσκουν όσα θέλουν. Επομένως, η ισχύουσα νομοθεσία το μόνο που κάνει είναι τους νόμιμους πολίτες να αισθάνονται ανασφαλείς. Αυτό πως θα μπορούσε να αλλάξει;

Απ:Οι κακοποιοί αυτοσχεδιάζουν, ενεργούν οργανωμένα, υπόγεια και δεν ενδιαφέρονται για κανένα νομικό πλαίσιο. Σε χώρες με ακραία αυστηρές νομοθεσίες, μέλη του οργανωμένου εγκλήματος και τρομοκράτες έχουν προμηθευτεί στρατιωτικού επιπέδου οπλισμό. Σε άλλες περιπτώσεις πολύ απλά φτιάχνουν ιδιοκατασκευές. Οι σημερινές νομοθεσίες δεν τους αγγίζουν, αντιθέτως αφήνουν ανυπεράσπιστους τους νομιμόφρονες πολίτες και εμποδίζουν την ανάπτυξη παιδείας και εξοικείωσης με τα όπλα. Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλει και μια γενικότερη εκθήλυνση η οποία απαντάται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Απαιτείται λοιπόν η κινητοποίηση όλων των ενδιαφερόμενων οργανισμών και προσώπων, από τους αθλητικούς και κυνηγετικούς συλλόγους έως τους πολίτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματα αυτοάμυνας, ώστε να αρχίσει η συζήτηση να μπαίνει στην επικαιρότητα. Είτε μιλάμε για την αυτοάμυνα και την αυτοπροστασία είτε για τον αθλητισμό κλπ.  Επικρατεί οπλοφοβία και άγνοια και την ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι πολιτικές δυνάμεις.

Ερ: Τι ισχύει στις υπόλοιπες χώρες της Δύσης και θεωρείς την Αμερική ως παράδειγμα σ’ αυτό το κομμάτι;

Απ: Ορισμένες χώρες έχουν ένα σχετικά θετικό για την οπλοκατοχή νομικό πλαίσιο όπως η Αυστρία και η Ιταλία, ενώ εξαιρετικό νομικό πλαίσιο έχει η Τσεχική δημοκρατία, μεγάλο μέρος του πληθυσμού της οποία φέρει όπλα για αυτοπροστασία. Σε χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι Βρετανοί. Στις περισσότερες χώρες καλύπτονται οι ανάγκες για κυνήγι και αθλητική σκοποβολή, όχι όμως για αυτοάμυνα. Για το δικαίωμα του πολίτη να προστατεύει τον Οίκο του και τους αγαπημένους του όταν δεν είναι παρούσες οι αρχές. Σε πανευρωπαικό επίπεδο ολοένα και περισσότερες κινήσεις νομικού χαρακτήρα, ασκούν πιέσεις προς την βελτίωση του νομικού πλαισίου. Οι ΗΠΑ είναι κράτος με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν επιτρέπουν να κάνουμε προβολή των δικών τους δομών στην Ευρώπη. Ωστόσο η πρόνοια μέσω του συντάγματος, ώστε να διασφαλίζεται η ελευθερία των ανθρώπων μέσω των όπλων θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να εφαρμοστεί και σε Ευρωπαϊκά κράτη, ειδικά στην Ελλάδα η οποία δεν έχει και τους καλύτερους γείτονες.

Ερ: Αναφορικά με τις επιθέσεις ισλαμιστών στην Ευρώπη. Εάν κάποιες από τις ασφάλειες σε ξενοδόχεια και συναυλίες ήταν ένοπλες, θα είχαν αποφευχθεί πολλές απ’ αυτές;

Απ: Αυτά τα οποία αρχίζουν να αναγνωρίζουν πολλοί αξιωματικοί των σωμάτων ασφαλείας και ειδικοί του τομέα της δημόσιας ασφάλειας και της αντιτρομοκρατίας, είναι πως θα πρέπει να αναθεωρηθεί το νομικό πλαίσιο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ για ανθρώπους που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα σε καθήκοντα ασφαλείας όπως υπάλληλοι ΙΕΠΥΑ, σωματοφύλακες, προσωπικό ασφαλείας ξενοδοχείων και νοσοκομείων κλπ. Λιγότερες φωνές μιλούν και για τον γενικότερο εξοπλισμό των πολιτών και την εκπαίδευση των ανηλίκων στα σχολεία ώστε να είναι σε θέση να αντιδράσουν σε μαζικές επιθέσεις. Οι εκπαιδεύσεις αυτές θα έχουν παρόμοιο χαρακτήρα με τις εκπαιδεύσεις για την αντίδραση σε σεισμούς, φωτιές κλπ.

Ερ: Κλείνοντας, οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι όλο και περισσότεροι νέοι αλλά και γυναίκες στρέφονται στη σκοποβολή και στο κυνήγι. Δίνει αυτό μια αίσθηση ελπίδας για τον τόπο;

Απ: Η αλήθεια είναι πως ναι, όμως έχουμε πολύ δρόμο ώστε να διορθωθούν πολλά προβλήματα, αστεία σε πολλές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα το ότι δεν επιτρέπεται η κατοχή ημιαυτόματων τυφεκίων για αθλητική σκοποβολή ή η κατοχή σπρέι αυτοάμυνας, αλλά και λάθος αντιλήψεις όπως το ότι θα πρέπει να είναι προαπαιτούμενο για την οπλοκατοχή να έχει υπηρετήσει κάποιος στον στρατό, πράμα που αν εφαρμοστεί ποτέ θα αφήσει εκτός του δικαιώματος αυτοάμυνας τις γυναίκες, τους ανάπηρους κλπ. Χρειαζόμαστε περισσότερη πίεση, περισσότερη αρθρογραφία, προτάσεις για νομοθετικές ρυθμίσεις, επαφή με στελέχη της αστυνομίας και τριβή ανάμεσα στους χώρους που ασχολούνται με τον φορητό οπλισμό. Οι φίλοι των όπλων είναι φίλοι του νόμου.

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον Χάρη Μπερτίδη
για την εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα

About Author