Σε μια εποχή όπου οι τεχνολογίες των μη επανδρωμένων αεροσκαφών γίνονται όλο και πιο προσιτές, η απάντηση σε ορισμένα προβλήματα προκύπτει συχνά από απροσδόκητες πηγές.
Το άρθρο που ακολουθεί δεν είναι ωδή στη βία, ούτε εγχειρίδιο νέων τεχνικών: είναι μια διερεύνηση του πώς μια απλή κυνηγετική καραμπίνα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, εμφανίστηκε ως πρακτική λύση για την εξουδετέρωση drones.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Μεταξύ των πολλών διδαγμάτων που προσέφερε ο τετραετής πόλεμος στην Ουκρανία, ένα είναι ότι ακόμη και τα πιο απλά όπλα, όπως το κυνηγετικό όπλο (κατά κόσμον, καραμπίνα), μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό και αποτελεσματικό ρόλο στο σύγχρονο πεδίο μάχης.
Αναδύεται ως ένα πρακτικό και οικονομικά αποδοτικό αντίμετρο απέναντι σε μία από τις δυσκολότερες απειλές που αντιμετωπίζουν σήμερα οι στρατιώτες: τα μικρά, γρήγορα και θανατηφόρα drones.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας λέγεται ότι ήταν από τις πρώτες στον κόσμο που ενσωμάτωσαν τα κυνηγετικά όπλα σε οργανωμένη άμυνα κατά των drones.
Όπως έχει αποδειχθεί, το πρότυπο διασποράς βολής ενός shotgun αυξάνει τις πιθανότητες πλήγματος ενός μικρού, γρήγορα κινούμενου drone, ιδιαίτερα τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν από την πρόσκρουση.
Προηγουμένως, τα εξελιγμένα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου θεωρούνταν η προτιμητέα άμυνα κατά των drones, αλλά όταν τα τελευταία κατάφερναν να παρακάμψουν αυτά τα συστήματα (ιδιαίτερα σμήνη μικρότερων drones), τα shotguns αποδείχθηκαν πρακτική τελευταία γραμμή άμυνας.
Για τους στρατιώτες που υπερασπίζονται χαρακώματα, οχήματα ή σημεία διοικητικής υποστήριξης, αυτά πλέον προσφέρουν την τελική γραμμή άμυνας όταν η ηλεκτρονική παρεμβολή και άλλες ικανότητες κατά των UAV αποτυγχάνουν.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι ο 413ος Διακριτός Λόχος Επιθέσεων της Ουκρανίας έχει θεσπίσει ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για τη χρήση καραμπινών, ενσωματώνοντας όχι μόνο παραδοσιακές τεχνικές σκοποβολής (skeet shooting), αλλά και τις απρόβλεπτες κινήσεις των drones.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω μαθήματα, κορυφαίες στρατιωτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να ενσωματώνουν καραμπίνες στις αμυντικές τους στρατηγικές κατά των drones.
Πάρτε, για παράδειγμα, τα ακόλουθα παραδείγματα που βρέθηκαν στους τίτλους ειδήσεων τις τελευταίες εβδομάδες.
Στις 4 Οκτωβρίου ο Ινδικός Στρατός εξέδωσε διαγωνισμό για την αγορά έξι πυροβόλων AK-630 30 mm για την προστασία πληθυσμιακών κέντρων και θρησκευτικών χώρων κοντά στα σύνορα με το Πακιστάν.
Αυτά τα πυροβόλα υψηλού ρυθμού βολής είναι αποτελεσματικά κατά των drones και θεωρούνται μέρος του «δικτύου αντιαεροπορικής άμυνας Sudarshan Chakra», μιας ολοκληρωμένης, πολυεπίπεδης, ασπίδας ασφαλείας, που ενσωματώνει συστήματα επιτήρησης, κυβερνοασφάλειας και αντιαεροπορικής άμυνας για την προστασία κρίσιμων εγκαταστάσεων από διάφορες εχθρικές επιθέσεις έως το 2035, το οποίο η ινδική κυβέρνηση επιδιώκει να εγκαταστήσει σε όλη τη χώρα.
Το σύστημα πυροβόλων AK-630 30 mm θα τοποθετηθεί σε ρυμουλκούμενο φορείο και θα ρυμουλκείται από όχημα υψηλής κινητικότητας.
«Το AK-630 θα χρησιμοποιηθεί για να αποτρέψει την απειλή από URAM (Μη Επανδρωμένα Εναέρια Οχήματα, ρουκέτα, πυροβολικό και όλμο) και θα χρησιμοποιηθεί για την προστασία σημαντικών πληθυσμιακών κέντρων και Κέντρων Πίστης σε κοντινή απόσταση από τα διεθνή σύνορα και τη Γραμμή Ελέγχου», σύμφωνα με Ινδούς αξιωματούχους.
Αυτά τα συστήματα πολλαπλών καννών θα έχουν βεληνεκές έως 4 χλμ. με κύκλο βολής έως 3.000 σφαίρες ανά λεπτό.
Ανίχνευση
Η ανίχνευση επιτυγχάνεται μέσω ενός παντός καιρού ηλεκτρο-οπτικού συστήματος ελέγχου βολής.
Τα συστήματα θα ενσωματωθούν σταδιακά στη συνολική αρχιτεκτονική αντιαεροπορικής άμυνας.
Στις 3 Οκτωβρίου, η Israel Weapon Industries (IWI) αποκάλυψε το αντι-drone σύστημα Arbel με την αιχμηρή τεχνολογία ελέγχου βολής που μετατρέπει τα τυπικά τυφέκια πεζικού σε κατευθυνόμενους αναχαιτιστές, καθιστώντας το σύστημα φαινομενικά απλό αλλά βαθιά αποτελεσματικό.
Ενσωματωμένο απευθείας στην πλατφόρμα AR-15 και στα δικά της τυφέκια ARAD και πολυβόλα Negev, το Arbel επιτρέπει στους στρατιώτες να εμπλέκονται με απειλές, συμπεριλαμβανομένων εναέριων απειλών, χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα όπλα, οπτικά και πυρομαχικά τους – χωρίς πρόσθετο εξοπλισμό.
Ανάλογα με την επιλεγμένη λειτουργία βολής, αυτά μπορούν να πλήξουν στόχους έως και 450 μέτρων.
Ομοίως, ανάλογα με την πλατφόρμα, το σύστημα Arbel μπορεί να ενσωματωθεί στο κάτω περίβλημα (lower receiver) του AR-15 ή να προσαρτηθεί ως εξωτερική μονάδα στη χειρολαβή του Negev.
Το σύστημα προσθέτει μόλις 900 γραμμάρια στο όπλο και πληροί τα στρατιωτικά πρότυπα MIL-STD-810, εξασφαλίζοντας αξιοπιστία υπό ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Λειτουργώντας με μπαταρία, η παροχή ενέργειας του Arbel επιτρέπει 50 ώρες συνεχούς λειτουργίας.
Είναι ανεξάρτητο από τον τύπο του οπτικού, ρυθμιζόμενο ανά αποστολή και διαθέτει ενσωματωμένο σύστημα ελέγχου βολής που απελευθερώνει σφαίρες όταν ο σκοπευτής είναι σταθερός στο στόχο, ανάλογα με το επιχειρησιακό σενάριο.
Ένοπλες δυνάμεις άλλων χωρών επίσης αρχίζουν να πειραματίζονται με παρόμοιες προσεγγίσεις για την ανάπτυξη όπλων και τυφεκίων «δολοφόνων» drones.
Τέτοια παραδείγματα είναι:
Οι Ηνωμένες Πολιτείες λέγεται ότι αναπτύσσουν το τυφέκιο IXI-EW Dronekiller. Διαμορφωμένο όπως ένα κανονικό τυφέκιο με χειρολαβή πιστολιού, αυτό το όπλο ζυγίζει λίγο κάτω από 9 λίβρες.
Λειτουργεί όπως άλλα αντι- drone μέτρα εξουδετερώνοντας τις επικοινωνίες μεταξύ του drone και του χειριστή του. Το IXI-EW Dronekiller μπορεί να φτάσει αερόμεσους στόχους σε περίπου 1.000 μέτρα.
Η Ουκρανία αναπτύσσει το αντι-drone τυφέκιο της, το «Kvertus Technology Antidron KVSG-6», που λέγεται ότι αποτελεί την επόμενη εξέλιξη στον πόλεμο των drones.
Το KVSG-6 λειτουργεί προβάλλοντας ραδιοσήματα προς τον στόχο, μπλοκάροντας ουσιαστικά τα σήματα που λαμβάνει το drone.
Το αποτέλεσμα είναι συνήθως μερική ή πλήρης απώλεια επικοινωνίας, με το drone είτε να πετάει αδέσποτα είτε να συντρίβεται.
Η Ρωσία διαθέτει το Lokmas PARS STUPOR ως το νέο αντι-drone όπλο της.
Όπως και άλλες αντι- drone τεχνολογίες, το STUPOR διαταράσσει τις επικοινωνίες με τον στόχο μέσω ηλεκτρομαγνητικών παλμών, προκαλώντας στο drone να πετάξει αδέσποτα ή να συντριβεί.
Αυτό το όπλο λειτουργεί όπως ένα τυφέκιο, με ένα σκοπευτικό τοποθετημένο στην κορυφή για ακρίβεια βεληνεκούς και έναν συμβατικό σκανδάλη για την ενεργοποίηση του όπλου.
Ένα ακόμη αντι-drone τυφέκιο που αναπτύσσεται είναι το λιθουανικό EDM4S, ή Electronic Drone Mitigation 4 System.
Κατασκευασμένο παρόμοια με ένα βασικό τυφέκιο με κάννη και χειρολαβή, αυτό εκπέμπει έναν ηλεκτρομαγνητικό παλμό που διαταράσσει ή διακόπτει τα σήματα επικοινωνίας μεταξύ του drone και του χειριστή του.
Οι ιταλικές ένοπλες δυνάμεις, σύμφωνα με αναφορές, χρησιμοποιούν το νέο shotgun Benelli M4 AI Drone Guard, που αναπτύχθηκε από την Beretta Defense Technologies.
Εμπλοκή drones σε αποστάσεις έως 50 μέτρα
Αυτό το όπλο βελτιστοποιείται για εμπλοκή drones σε αποστάσεις έως 50 μέτρα, με επεκταμένο βεληνεκές έως 100 μέτρα, ανάλογα με τις συνθήκες.
Το όπλο χρησιμοποιεί ειδικά κάλυκες με βάση το βολφράμιο σε φυσίγγια Norma Governmental AD-LER για εργασία κατά των drones.
Οι πυκνές σφαίρες βολφραμίου προσδίδουν συγκεντρωμένη, διεισδυτική επίδραση, αυξάνοντας την πιθανότητα καταστροφής.
Κάθε φυσίγγιο περιέχει 350 σφαίρες No. 6 (2,75 mm)βολφραμίου για μέγιστη κάλυψη στην κωνική διασπορά.
Ωστόσο, παρόλα αυτά, τα shotgun έχουν και τους περιορισμούς τους.
Οι σκεπτικιστές λένε ότι είναι αποτελεσματικά μόνο σε πολύ μικρές αποστάσεις (κάτω από 100 μέτρα).
Τα drones που στοχεύουν είναι μικρά και ευέλικτα, καθιστώντας τα δύσκολα στο να τα χτυπήσει κανείς αξιόπιστα.
Επιπλέον, λέγεται ότι οι καραμπίνες μπορεί να αποτελέσουν πηγή κινδύνου για παράπλευρες ζημιές, με την έννοια ότι σε αστικές ή πυκνοκατοικημένες περιοχές, η χρήση ζωντανής βολής στον αέρα εγκυμονεί σημαντικό κίνδυνο πρόκλησης βλάβης σε πολίτες ή περιουσίες.
Τρίτον, υποστηρίζεται ότι τα shotgun είναι ουσιαστικά η τελευταία γραμμή άμυνας για μεμονωμένους στρατιώτες όταν όλα τα άλλα αντίμετρα κατά των drones έχουν αποτύχει.
Τα shotgun προορίζονται βασικά για να υπερασπιστούν τη ζωή τους και τη ζωή των συμπολεμιστών τους.
Αλλά εκείνοι που υπερασπίζονται τη χρήση των shotgun υποστηρίζουν ότι οι σκεπτικιστές διαψεύστηκαν στα πεδία μάχης της Ουκρανίας.
Καθώς τα drones εξελίχθηκαν πολύ πέρα από τους αρχικούς τους ρόλους τα τελευταία χρόνια, έτσι —ισχυρίζονται— και η χρησιμότητα των shotgun.
Σε κάθε περίπτωση, δεν υποστηρίζει κανείς ότι η άμυνα κατά των drones μπορεί να βασιστεί αποκλειστικά στα shotgun.
Όπως λέει ο Marco Angelelli, πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Επιτροπής Σκοποβολής (Italian Federation of Clay Shooting Commission), «απαιτείται μια πολυεπίπεδη προσέγγιση – ένας συνδυασμός αισθητήρων πρώιμης προειδοποίησης, συστημάτων παρεμβολής, συστημάτων κατευθυνόμενης ενέργειας και κινητικών όπλων.
Μέσα σε αυτή την πολυστρωματική άμυνα, το shotgun αναδύεται ως μια οικονομική και προσιτή επιλογή, ειδικά για εμπλοκές τελευταίας επιλογής».
Ο Angelelli φαίνεται να έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι «το κλειδί δεν είναι να βλέπουμε τα shotgun ως υπολείμματα μιας περασμένης εποχής αλλά ως προσαρμόσιμα εργαλεία.
Η οικονομική τους προσιτότητα, η ευκολία χρήσης και η αποτελεσματικότητά τους σε κοντινές αποστάσεις τα καθιστούν ιδανικό συμπλήρωμα σε πιο εξελιγμένα συστήματα».
