Όταν η διαφθορά χρησιμοποιείται ως όχημα για το τέλος των επιδοτήσεων και τη μετάβαση σε “εργαστηριακή τροφή”. Η Ελλάδα βυθίζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διασπάθισης ευρωπαϊκού χρήματος της τελευταίας δεκαετίας. Το δίκτυο πλαστών μισθώσεων, εικονικών βοσκοτόπων και «ημετέρων» παραγωγών, που λειτούργησε υπό την ανοχή του ΟΠΕΚΕΠΕ και του κρατικού μηχανισμού, δεν είναι απλώς ένα διοικητικό ατόπημα. Είναι το κατάλληλο σκηνικό για ένα μεγαλύτερο σχέδιο.
Ένα σχέδιο που προετοιμαζόταν εδώ και χρόνια:
Το σταδιακό τέλος των αγροτικών επιδοτήσεων στην Ευρώπη.
Η αντικατάσταση του παραδοσιακού παραγωγού από εταιρείες τροφίμων υψηλής τεχνολογίας.
Η προώθηση της «πρωτεΐνης του μέλλοντος» σε βάρος της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.
Το σκάνδαλο ως εργαλείο μετάβασης: Από τον αγρότη στο barcode
Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ φέρεται να κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Όμως το κρίσιμο δεν είναι πόσα χάθηκαν, αλλά πώς αφέθηκε να συμβεί. Παρά τις προειδοποιήσεις από το 2020, το σύστημα παρέμεινε ανοιχτό, ευάλωτο, χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους.
Γιατί; Διότι χρειαζόταν ένα μεγάλο «σοκ» που να απονομιμοποιεί τις άμεσες ενισχύσεις και να επιτρέπει μια νέα αφήγηση:
«Το παλιό σύστημα είναι διεφθαρμένο. Πρέπει να τελειώσει. Ήρθε η ώρα της “μεταρρύθμισης”».
Όμως και οι «δικοί μας» φταίνε…
Δεν φταίνε μόνο οι Βρυξέλλες και τα think tanks. Φταίνε και όσοι συμμετείχαν ενεργά στο κύκλωμα:
οι “παραγωγοί” που δήλωναν ψευδείς βοσκοτόπους και άρπαζαν επιδοτήσεις χωρίς παραγωγή
οι μεσάζοντες που έστηναν εικονικά μισθωτήρια με δημόσιες ή δασικές εκτάσεις
οι κρατικοί υπάλληλοι που “δεν είδαν” ή έκλεισαν τα μάτια
Όλοι αυτοί δεν εξαπάτησαν μόνο το κράτος και την ΕΕ – πρόδωσαν και τους συναδέλφους τους, που βασίζονταν στις επιδοτήσεις για να επιβιώσουν τίμια.
Με τη συμμετοχή τους, έδωσαν τα όπλα στο σύστημα για να πει:
«Κλείνουμε τις κάνουλες. Όλοι κλέφτες είστε».
Έτσι, μαζί με τους απατεώνες, κάηκε ολόκληρη η τάξη των μικρών και μεσαίων παραγωγών. Έγιναν συνυπεύθυνοι για το δικό τους τέλος. Το ίδιο έργο σε πολλές πράξεις: Ρουμανία, Ιταλία, Βουλγαρία…
Το ελληνικό σκάνδαλο δεν είναι μοναδικό. Αντίστοιχα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί:
Στη Ρουμανία, με ghost farmers και πλαστές γεωργικές εκτάσεις,
Στην Ιταλία, με ανύπαρκτες νησιωτικές καλλιέργειες,
Στη Βουλγαρία, με επιδοτήσεις για μονάδες που δεν υπάρχουν.
Κάθε τέτοιο σκάνδαλο δεν οδηγεί σε εξυγίανση, αλλά σε:
Αναστολή πληρωμών
Μεταφορά αρμοδιοτήτων στον ευρωπαϊκό έλεγχο
Και τελικά, ανακατεύθυνση των πόρων προς “αξιόπιστες εταιρείες”
Σταδιακή κατάργηση της ΚΑΠ μέσω κρίσεων εμπιστοσύνης
Η ΕΕ έχει ξεκάθαρη στρατηγική:
Μείωση επιδοτήσεων
Στροφή σε “πράσινα” προγράμματα ESG
Ενίσχυση food-tech και agro-τεχνολογίας
Τα σκάνδαλα είναι απλώς το πολιτικό και κοινωνικό “πάτημα” για αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν υπερασπίζεται έναν μηχανισμό που έχει λερωθεί.
Η Κοβέσι και η EPPO: Δικαιοσύνη ή πολιτικός επιταχυντής;
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) με την Λάουρα Κοβέσι είναι στην καρδιά του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Αλλά η Κοβέσι: έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με το δίκτυο Soros/Open Society,
δρούσε στη Ρουμανία με πολιτικά κριτήρια, λένε δεκάδες δημοσιεύματα και σήμερα έχει κρίσιμο ρόλο στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό συμμόρφωσης.
Η «δικαιοσύνη» γίνεται έτσι εργαλείο για την αλλαγή καθεστώτος — όχι μόνο στους θεσμούς, αλλά και στην ίδια την τροφή μας. Από το στάβλο στο εργαστήριο
Πρωτεΐνη από:
έντομα
συνθετικό κρέας
αλγόριθμους και ESG δείκτες
Ο γεωργός; Δεν χωράει πια σε αυτό το μοντέλο. Δεν είναι “επαρκώς πράσινος”. Δεν έχει ISO. Δεν έχει Cloud.
Και τώρα;
Ο παραγωγός που δούλευε τη γη του, ο κτηνοτρόφος που ζούσε απ’ τα ζώα του, ο αγρότης που στήριζε την τοπική οικονομία, βρίσκεται αποκλεισμένος από το νέο πλαίσιο.
Tον θεωρούν ύποπτο, αναποτελεσματικό, “βρώμικο”, του κόβουν την επιδότηση, του αυξάνουν τη γραφειοκρατία, τον εξαναγκάζουν να φύγει.
Συμπέρασμα: Η κρίση ήταν χρήσιμη, γιατί ήταν σχεδιασμένη
Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ:
χρησιμοποιήθηκε για να τελειώσει ένα σύστημα ενισχύσεων,
αποδόμησε τους θεσμούς και τους ίδιους τους παραγωγούς,
άνοιξε τον δρόμο για τη μετάβαση σε εργαστηριακή διατροφή και εταιρική γεωργία.
Όσοι συμμετείχαν στο κόλπο, δεν “έπιασαν την καλή”.
Έγιναν οι χρήσιμοι ηλίθιοι ενός σχεδίου που εξαφανίζει και τους ίδιους — μαζί με όλο τον κλάδο τους.
Η τροφή μας δεν είναι υπόθεση οικονομίας. Είναι υπόθεση ανεξαρτησίας.
Αν τη χάσουμε, δεν θα την ξανακαλλιεργήσουμε. Θα την ενοικιάζουμε.
www.enoplois.gr
![d2[15]](https://enoplois.gr/wp-content/uploads/2025/07/d215-300x186.jpg)
