Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη σχετικά με τα εργαστηριακά τρόφιμα, θέμα που έχει αναδείξει και ο ΕΑ. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί, επαρκώς τουλάχιστον, από τους θιασώτες του εργαστηριακού φαγητού και τις διάφορες εταιρείες στον κόσμο. Θέματα και ερωτήσεις που απασχολούν όλους τους καταναλωτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πώς εξετάζεται ο κοινωνικός και περιβαλλοντικός ρόλος της χρήσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ); Πώς μετριέται η αποτελεσματικότητα; Πώς υπολογίζεται η κατανάλωση ενέργειας; Σε σύγκριση με ποιο μοντέλο κτηνοτροφικής παραγωγής; Με ποια βάση τα συνθετικά ή εργαστηριακά γαλακτοκομικά προϊόντα μπορούν να παρουσιαστούν ως «καλύτερη γεύση» ή ως «καλύτερο συστατικό»; Ποια είναι η εκτίμηση για την αποδοχή των καταναλωτών να έχουν χημικά τρόφιμα στα πιάτα τους; Θα πρέπει να δοθεί στους αγρότες και στους παραγωγούς τροφίμων η δυνατότητα να αντιμετωπίσουν αυτές τις ανησυχίες σε μια ισορροπημένη συζήτηση και να λάβουν ισχυρή θέση. Τολμά όμως κανείς να βγει σε μια τέτοια δημόσια αντιπαράθεση; Οι θιασώτες του εργαστηριακού φαγητού έχουν ως προπαγανδιστικό μέσο το αποτύπωμα της κτηνοτροφίας κυρίως στο περιβάλλον. Είναι όμως έτσι; Όσον αφορά τον ρόλο και τον αντίκτυπο του κτηνοτροφικού τομέα, η συζήτηση θα πρέπει να βασίζεται πάντα σε επιστημονικά και πραγματικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να λαμβάνουν υπόψη όχι μόνο τις εκπομπές του κτηνοτροφικού τομέα, που κανείς δεν αμφισβητεί ότι έχουν αντίκτυπο – παρά τη φθίνουσα τάση τις τελευταίες δεκαετίες – αλλά και τις θετικές εξωτερικές επιπτώσεις του κύκλου της κτηνοτροφικής παραγωγής καθώς και τις διαφορές μεταξύ των εκπομπών και των επιπτώσεών τους στο περιβάλλον (- CO2 παραμένει στην ατμόσφαιρα 300-1.000 χρόνια, μετά από 100 χρόνια όλο το CO2 που εκπέμπεται τη στιγμή μηδέν θα είναι ακόμα στην ατμόσφαιρα, ενώ η αρχική εκπομπή μεθανίου (CH4) θα έχει ήδη εξαφανιστεί 11,2 ± 1,3 χρόνια μετά την εκπομπή). Για παράδειγμα το 80% του νερού που «καταναλώνεται» στον κύκλο παραγωγής μιας αγελάδας επιστρέφει στο χωράφι με καλύτερη ποιότητα από άποψη οργανικής ουσίας, συμβάλλοντας στο να κάνουμε τα εδάφη μας πιο υγιή. Τι γίνεται με το νερό και τα μολυσμένα νερά που προκύπτουν από μια διαδικασία βιοαντιδραστήρα; Ακόμα, η κοπριά και τα προϊόντα που παράγονται από μια αγελάδα μετατρέπονται σε ένα θετικό και ενάρετο μοντέλο βιοοικονομίας ως ενέργεια (βιοαέριο, βιομεθάνιο) ή ως οργανικό λίπασμα (χωνεμένο υπόλειμμα, Renure), για να δώσουμε μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που χρησιμοποιούν συνήθως οι εταιρείες που παράγουν εργαστηριακό φαγητό.
Οι ΑΠΕ δεν μπορούν να στηρίξουν την παραγωγή
Οι βιοαντιδραστήρες θα πρέπει να χρησιμοποιούν πολλή ενέργεια που υποτίθεται ότι προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, ενώ γνωρίζουμε ότι ακόμη και η ανανεώσιμη ενέργεια είναι περιορισμένη, εκτός αν δεν θέλουμε να κάνουμε τη γεωργική μας γη κατάλληλη μόνο για παραγωγή ηλιακών πάνελ. Η φωτοσύνθεση είναι η μόνη δωρεάν ενέργεια και είναι η ίδια η βάση της κτηνοτροφικής παραγωγής της ΕΕ. Τέλος, ας μην ξεχνάμε τους κινδύνους από την εγκατάλειψη των αγροτικών περιοχών μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα του κτηνοτροφικού τομέα για χάρη λίγων άκρως καπιταλιστικών εταιρειών που φιλοδοξούν να επικεντρωθούν στην παραγωγή τροφίμων με τα χέρια τους.
Διαλύουν τη ζωική και αγροτική παραγωγή
Η αρχή είχε γίνει πριν από περίπου έναν χρόνο στην Ιταλία με την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας να αντιτίθεται και να απαγορεύει το εργαστηριακό φαγητό. Η κυβέρνηση της Ιταλίας είχε φέρει στην Βουλή νομοσχέδιο που απαγορεύει την παραγωγή και τη χρήση τροφίμων και ζωοτροφών που καλλιεργούνται σε εργαστήρια. Σύμφωνα με τον υπουργό Γεωργίας της χώρας εκείνη την περίοδο, στόχος είναι η προστασία της αγροτοδιατροφικής κληρονομιάς της χώρας, η πραγματικότητα όμως είναι ότι η Ιταλία, είχε πάρει και συνεχίζει να παίρνει σαφή στάση σε ένα από τα πιο «καυτά» ζητήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό της μετάβασης από την φυσική ζωική και αγροτική παραγωγή στην «βιομηχανοποιημένη» της έκδοση, μέσω της παραγωγής συνθετικών τροφών, από λίγες πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες πλέον θα ελέγχουν όλο το στάδιο παραγωγής και διανομής τροφίμων σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης. Μια επιλογή που κατά κάποιους επιβάλλεται από οργανισμούς όπως το «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ» του Νταβός και του γνωστού Κλάους Σβαμπ. Με την απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης συμφωνεί μεγάλο ποσοστό των Ιταλών πολιτών, καθώς σύμφωνα με εξειδικευμένα μέσα που πραγματοποίησαν έρευνες, το 84% στηρίζει την συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Όπως είναι φυσικό όμως υπάρχει πλήθος αντιδράσεων. Όχι από Ιταλούς πολίτες και παραγωγούς, αλλά από κάθε είδος «Ευρωπαϊκών Αρχών», «Ινστιτούτων» και γνωστών κύκλων. Στην πράξη έχουμε μια ακόμη παραλλαγή της γνωστής ιστορίας, όπου κάθε είδους «περίεργες οργανώσεις» υπηρετούν μια συγκεκριμένη ατζέντα προκειμένου να επιβάλλουν τους σκοπούς της «Νέας Τάξης». Είναι οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες και οργανισμοί που πιέζοντας δήθεν για την «προστασία του περιβάλλοντος» οδηγούν ολόκληρους κλάδους παραγωγών στην καταστροφή, προκειμένου η δική τους παραγωγή να είναι η μοναδική «εναλλακτική». Το τι συνέβη το περασμένο διάστημα στην Ολλανδία, όπου οι κυβερνητικές παρεμβάσεις είχαν ως διακηρυγμένο στόχο να αναγκάσουν κτηνοτρόφους και γεωργούς να αλλάξουν επάγγελμα είναι γνωστό. Εάν η παραγωγή συνθετικού κρέατος και αλεύρων από έντομα προχωρήσει, είναι δεδομένο ότι στα επόμενα χρόνια θα οδηγήσει το μεγαλύτερο ποσοστό των παραγωγών τροφίμων τόσο στην Ευρώπη όσο και στο εξωτερικό στην χρεοκοπία. Και η επόμενη ημέρα δεν θα είναι καθόλου όμορφη. Εκατομμύρια Ευρωπαίων θα εξαρτώνται για την διατροφή τους από ένα κλειστό «κλαμπ» εταιρειών οι οποίες θα μπορούν να αποφασίζουν για τα πάντα.
Μεγάλοι οι κίνδυνοι
Ακόμη και εάν κανείς ξεπεράσει τις επιφυλάξεις της Ιταλικής κυβέρνησης, εδώ υπάρχουν πολλά ερωτήματα, καθώς στα εργαστηριακά προϊόντα θα μπορούν με άνεση να προστίθενται υψηλά επίπεδα αλατιού, ζάχαρης και προσθέτων προκειμένου να βελτιωθεί η γεύση και υφή τους, αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απόλυτη εξάρτηση μεγάλων ποσοστών του πληθυσμού από έναν πολύ μικρό αριθμό εταιρειών.
Μόνο για τις ελίτ
Φυσικά κάποιοι, στις ελίτ, θα έχουν πρόσβαση σε φυσικά τρόφιμα, αλλά η τιμή τους που θα έχει εκτιναχθεί, θα τα κάνει απλησίαστα για τον απλό πολίτη.
Αυτάρκεια και αυτονομία
Πλέον θα είναι υπόλογες όσες κυβερνήσεις, δέσμιες συγκεκριμένων συμφερόντων και «Παγκόσμιων Φόρουμ», οδηγούν τους λαούς τους σε καθεστώς αποικίας, καθώς οι λαοί χάνουν την αυτονομία τους.
«Φιλοζωϊκές οργανώσεις»
Δυστυχώς πλάτες κάνουν και κάποιες «φιλοζωϊκές οργανώσεις» οι οποίες υποστηρίζουν την εμπορία συνθετικού κρέατος, διότι είναι μια «ηθική επιλογή» καθώς δεν βλάπτει την καλή διαβίωση των ζώων…
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Έλληνας αγρότης
www.enoplois.gr
