Είναι το θηλυκό του ονόματός της που σε προκαλεί να την… αποκτήσεις, είναι το απόκοσμο του βουνίσιου βασιλείου της, είναι η δυσκολία να την… πετύχεις και η απίστευτη ομορφιά της, αυτά που δημιουργούν τα ανάμικτα συναισθήματα του ενθουσιασμού και της απογοήτευσης.
Είναι ακόμα το μεγαλόπρεπο θέαμα των κοπαδιών με τα δεκάδες πουλιά, αλλά και το σωματικό της μέγεθος που ξελογιάζουν τον κυνηγό και τον υποχρεώνουν να πιάνει τα καρτέρια από τη μαύρη νύχτα. Γιατί η φάσσα απαιτεί θυσίες και τέχνη για να μπει στη τσάντα. Και όσο αυτό δείχνει εύκολο, με τις δεκάδες φάσσες να πετούν στον ουρανό, τόσο δύσκολο είναι να αποκτηθεί, έστω και μία από τις πολλές.
Η δοκιμασία των… νεύρων
Μπορεί η φάσσα να ασκεί μία μυστηριακή γοητεία στον κυνηγό, αλλά δεν παύει να είναι το θήραμα που δοκιμάζει τα όρια της επιμονής και της υπομονής του. Η ανυπομονησία, οι νευρικές κινήσεις στο καρτέρι, και η χαλάρωση στην ασταμάτητη ανίχνευση του ορίζοντα, έρχονται σε αντίθεση με την επιφυλακτικότητα και την οξύτατη όραση που διαθέτει το θήραμα. Συχνά ακούγεται από κυνηγούς να λένε: «ένα μόνο λεπτό αδράνησα και οι φάσσες μου πήραν το καπέλο». Γιατί οι φάσσες έχουν το… περίεργο συνήθειο να μην ειδοποιούν όταν έρχονται, και μόνο στο φευγιό τους ακούγεται ο ήχος από τα δυνατά φτεροκοπήματά τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ένα από τα πολλά ονόματα που της έχουν αποδώσει, είναι και το «πουλί – φάντασμα».
Άγαλμα στο καρτέρι
Η φάσσα σαν αγελαίο πουλί, διαθέτει όλα εκείνα τα τυπικά γνωρίσματα που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή της. Είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική και αποφεύγει ό,τι κινείται και ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον περιβάλλοντα χώρο. Στο καρτέρι για φάσσες δεν στεκόμαστε μπροστά ή πίσω από ένα θάμνο, όπως γίνεται στα τσιχλοκάρτερα, απλά και μόνο φορώντας ρούχα παραλλαγής. Χρειάζεται απόλυτη ακινησία στο πλησίασμα των πουλιών, απαγορεύεται ακόμα και το «βλεφάρισμα». Γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένα καπέλο με γείσο, που καλύπτει την κίνηση των ματιών. Αν δείξουμε ωχαδερφισμό στους κανόνες κάλυψης και παραλλαγής, δεν πρόκειται να μας πλησιάσουν τα πουλιά, και δεν θα νιώσουμε εκείνο το υπέροχο συναίσθημα των λίγων στιγμόλεπτων πριν την προσέγγιση, που κόβουν την ανάσα. Ακόμα δεν θα χαρούμε τον ανυπέρβλητο «τίρο» της φάσσας, που θα πέσει από την εύστοχη τουφεκιά μας.
Τα «σιδερένια» πουλιά
Δεν είναι εύκολο να καταβληθεί αυτό το πουλί. Με τα μεγάλα και δυνατά φτερά που διαθέτει, πετά ταχύτατα, πιο γρήγορα και από το τρυγόνι. Αυτή ακριβώς η ταχύτητα, που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί, ιδιαίτερα από τον άπειρο κυνηγό, και συχνά ακυρώνει την τουφεκιά, επιβάλλει την μεγάλη προσκόπευση. Ένας άλλος λόγος, εξίσου όμως σημαντικός για την επιτυχημένη σκόπευση, είναι το μέγεθος του πουλιού, που ξεγελά τον κυνηγό και δημιουργεί πλαστή αίσθηση της απόστασης. Ενώ δηλαδή θεωρούμε ότι η φάσσα βρίσκεται μέσα στο ωφέλιμο βεληνεκές του όπλου, συμβαίνει το αντίθετο, με αποτέλεσμα την μακρινή τουφεκιά, που στην καλύτερη περίπτωση θα αποφέρει μόνο μερικά… πούπουλα. Η κακή εκτίμηση της απόστασης και μοιραία η άστοχη τουφεκιά, ενισχύεται και από το γεγονός, ότι η κάννη του όπλου είναι στραμμένη στον ουρανό και έτσι λείπει το οποιοδήποτε βοηθητικό συγκριτικό στοιχείο.
Tο φασσοκυνήγι μαγεύει και συνεπαίρνει τον κυνηγό, όσο κανένα άλλο φτερωτό θήραμα. Και ακόμα είναι το κυνήγι, που μπορεί να δεις μέσα στη μέρα εκατοντάδες πουλιά, και να μην ρίξεις τουφεκιά.
www.enoplois.gr
