Αυλαία φαίνεται ότι πέφτει για την ιστορική οινοποιεία Τσάνταλη, η οποία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης στο πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ενώ προχωρά σε παύση πληρωμών, δημιουργώντας έτσι ένα εξαιρετικά αρνητικό περιβάλλον για εργαζόμενους και πιστωτές. H αίτηση κατατέθηκε στο ηλεκτρονικό μητρώο φερεγγυότητας, επιβεβαιώνοντας έτσι τους τίτλους τέλους της γνωστή εταιρείας κρασιών. Η αίτηση κατατέθηκε χθες από την εταιρεία ενώπιον του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και στην οποία αναφέρεται η κήρυξη σε πτώχευση της εταιρείας με την επωνυμία «ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΑΝΤΑΛΗΣ Α.Ε.ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΙΑ – ΟΙΝΟΠΟΙΙΑ – ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΟΠΟΙΙΑ», τον διακριτικό τίτλο «ΟΙΝΟΣ Α.Ε.», που εδρεύει στο Δήμο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑΣ/ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ.
Ζητείται παράλληλα να οριστεί μέρα παύσης των πληρωμών της εταιρείας, να οριστεί Εισηγητής και Σύνδικος της πτώχευσης, άλλως να καταχωρηθεί η επωνυμία της εταιρείας μας στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας του άρθρου 213, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 77 παρ 4 Ν. 4738/2020., να ενεργηθούν και να διαταχθούν όσα προβλέπονται στον Ν. 4738/2020. Όλες οι προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια προκειμένου η εταιρεία να επιβιώσει, έστω και αν την αγόραζε κάποιος επενδυτής, δεν ευωδόθηκαν και πλέον ο δρόμος μοιάζει να είναι χωρίς γυρισμό. Μια εταιρεία που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1890, έχει δηλαδή ζωή 134 και είναι από τις πλέον παλαιές της χώρας, οδηγείται στο λουκέτο, στα χέρια του γαμπρού του εμβληματικού οινοποιού Αγγελου Δημητριάδη, ο οποίος δεν κατάφερε να την κρατήσει όρθια. Τα χρήματα που περίμεναν όλοι δεν βρέθηκαν, οι επενδυτές που θα έκαναν «ουρά» δεν ενδιαφέρθηκαν (μεταξύ αυτών και η Premia), τα υπέρογκα χρέη έπνιξαν την οινοποιία.
Η Τσάνταλης χρωστά περισσότερα από 65 εκατ. ευρώ, τα περισσότερα στις τράπεζες (πάνω από 28 εκατ.) αλλά και σε εφορία και ΕΦΚΑ (πάνω από 18 εκατ.). Δυστυχώς και οι εργαζόμενοι, περισσότεροι από 300, έχουν λαμβάνειν άνω από 2,7 εκατ. ευρώ.
Η ιστορία και η κατάρρευση
Όταν το 1996 ο Ευάγγελος Τσάνταλης έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών (είχε γεννηθεί το 1913) κανείς ίσως δεν περίμενε την εξέλιξη που θα είναι η εταιρεία. Η διοίκηση της εταιρείας πέρασε στις κόρες του και στην επόμενη γενιά. Συγκεκριμένα, η Ιωάννα Τσάνταλη και η Χάιδω Τσάνταλη κράτησαν ποσοστό 37% και ο ανιψιός του ιδρυτή, Δρ. Γεώργιος Τσάνταλης, διατηρεί ποσοστό 25%. Η Ιωάννα Τσάνταλη είναι σύζυγος του κοσμηματοπώλη Βιλδιρίδη κι έχουν μία κόρη. Η Χάιδω Τσάνταλη παντρεύτηκε τον Αγγελο Δημητριάδη, κι έχουν δύο κόρες, ωστόσο δεν ασχολήθηκε με την εταιρεία ποτέ. Ο γαμπρός του Τσάνταλη ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας η οποία πλέον «πνίγεται» στα χρέη και κινδυνεύει με «ξαφνικό θάνατο». Όπως είχε πει για τον Ευάγγελο Τσάνταλη, πριν πολλά χρόνια ο Δημητριάδης, ο οποίος γνώριζε από κρασιά αφού και η οικογένειά του είχε ένα μικρό οινοποιείο: «Γνωριστήκαμε σε μία κοινωνική εκδήλωση το 1978. Ήξερε ότι είχα οικογενειακούς δεσμούς με το κρασί, αλλά νομίζω ότι εντυπωσιάστηκε από το ότι μιλούσα συνεχώς, και με πάθος, για το κρασί. Από τότε, ήθελε να είμαι πάντα δίπλα του. Είμαι τυχερός, που είχα έναν μεγάλο δάσκαλο, άριστο γνώστη του οίνου, κοντά μου για 20 σχεδόν χρόνια».
Μιλώντας στο voria.gr ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας είχε περιγράψει τον τρόπο που αυτός έβλεπε το κρασί. «Είναι μια δυνατή λέξη. Για μένα είναι στοιχείο ζωής, το κρασί είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Πίνεις νερό, αναψυκτικό. Το κρασί δεν το πίνεις, το απολαμβάνεις και απολαμβάνεις κάτι που σέβεσαι. Δεν σταματώ να τονίζω στους πωλητές μας ότι δεν θα πρέπει να παρουσιάζουν τα κρασί σαν ένα οποιοδήποτε προϊόν. Δεν δέχομαι τον χαρακτηρισμό βιομήχανος για την οινοποιία μας. Δεν είμαστε βιομηχανία, είμαστε οινοποιία». Αν και πολλοί θεωρούν τον Δημητριάδη καλό μάνατζερ, φαίνεται ότι τα προβλήματα των τελευταίων ετών απειλούν να ρίξουν στα βράχια την εταιρεία, με τον διευθύνοντα σύμβουλο να προσπαθεί να βρει λύσεις, αλλά να μην τα καταφέρνει.
Η ιστορική εταιρεία δεν μπορεί πλέον να κάνει παραγωγή, αλλά ούτε και να εμφιαλώσει μπουκάλια με κρασί, όταν πριν από μερικά χρόνια τα κρασιά Τσάνταλη κατέκλυζαν την ελληνική αγορά και πωλούνταν σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας επιβεβαιώνουν τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Το μακρινό 2008 η Τσάνταλης έκανε τζίρο 40,88 εκατ. ευρώ ενώ είχε και κέρδη 502.973. Το 2011 ο όμιλος παρουσίασε ζημίες 1,8 εκατ. ευρώ, το 2012 2,2 εκατ. ευρώ, το 2013 2,3 εκατ. ευρώ, το 2014 1,6 εκατ. ευρώ. Δέκα χρόνια μετά, το 2018, ο ισολογισμός της εταιρείας δείχνει ότι ο κύκλος εργασιών έπεσε στα 29 εκατ. ευρώ και για τη χρονιά εκείνη οι ζημιές έφτασαν τα 4,5 εκατ. ευρώ. Ο συνολικός δανεισμός της Τσάνταλη εκείνη τη χρονιά είχε ξεπεράσει τα 45 εκατ. ευρώ. Το 2021 ο κύκλος εργασιών υποχώρησε κι άλλο, στα 24,26 εκατομμύρια ευρώ από 22,32 εκατομμύρια ευρώ το 2020 και είχε καθαρές ζημίες μετά από τους φόρους 2,19 εκατομμύρια από 4,69 εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα για τα δύο έτη. Μεγάλα «κανόνια» έχουν σκάσει και για τους συνεργαζόμενους προμηθευτές, οι οποίοι έχουν προχωρήσει σε κατασχέσεις εις χείρας τρίτων. Αδυνατεί να αγοράσει πρώτες ύλες, ούτε καν μπουκάλια για εμφιάλωση, με τη διοίκηση να βλέπει χωρίς να αντιδρά την εταιρεία να βουλιάζει στα χρέη. Πλέον η δραστηριότητα της Τσάνταλης περιορίζεται στην πώληση του στοκ κρασιών που διαθέτει, αλλά παραγωγική διαδικασία δεν μπορεί να έχει. Αλλωστε οι περίπου 70 εργαζόμενοι της εταιρείας με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής, βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας καθώς τους οφείλονται μισθοί πολλών μηνών.
Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες και η Attica Bank, οι οποίες έχουν τα δάνεια της εταιρείας, δεν μπορούν να βρουν λύση, ενώ δεν φαίνεται να γίνονται προσπάθειες και από τον διευθύνοντα σύμβουλο, κ. Δημητριάδη, για την εξεύρεση διεξόδου. Κάποιες κινήσεις που έγιναν για την εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή ή ακόμη και για την πώληση της εταιρείας δεν έχουν καρποφορήσεις. Αλλωστε, χωρίς παραγωγή είναι εξαιρετικά δύσκολο να έρθει επενδυτής. Τελευταία υπήρξε μια προσέγγιση με την Sterner Stenhus Ελληνικά Οινοποιεία των αδελφών Γεωργιάδη, η οποίοι είναι μέτοχοι και στην Premia, αλλά δεν προχώρησαν οι συζητήσεις.
Πολλά λάθη και συγκυρίες
Τα λάθη που έγιναν από τη διοίκηση αλλά και κάποια γεγονότα που συνέβησαν οδήγησαν την Τσάνταλης στη σημερινή κατάσταση. Χαριστική βολή ήταν και ο πόλεμος στη Ρωσία και το κλείσιμο της ρωσικής αγοράς όπου η Τσάνταλης είχε κατακτήσει στο παρελθόν και πωλούσε κρασιά. Η Τσάνταλης είχε βραβευτεί στη Ρωσία και το κρασί της από τους αμπελώνες του Αγίου Όρους πήγαινε κατευθείαν στους υψηλούς αξιωματούχους του Κρεμλίνου. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της εταιρείας, η αναβίωση μερικών από τους πιο ξεχωριστούς αμπελώνες της Βόρειας Ελλάδας -όπως το Άγιο Όρος, η Χαλκιδική, η Ραψάνη και η Μαρώνεια στη Θράκη- αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του οράματος της οικογένειας Τσάνταλη. Στη Χαλκιδική η εταιρεία έχει 145 στρέμματα, στο Αγιο Ορος 700 στρέμματα, στη Ραψάνη διαχειρίζεται 800 στρέμματα, στη Μαρώνεια 580 στρέμματα και άλλα 200 στη Νάουσα. Στο παρελθόν η μέση ετήσια παραγωγή ήταν 8.964.000 μπουκάλια και 1.863.000 αποστάγματα. Στα χρόνια της δόξας της κατείχε το 31% από το σύνολο των εξαγωγών κρασιού, ενώ το 55% της ετήσιας παραγωγής της έφευγε στο εξωτερικό και σε 55 χώρες.
Η εμπλοκή με το Άγιο Όρος και τα εκπληκτικά αμπέλια του ξεκίνησε το 1969. Η ιστορία λέει ότι ο Ευάγγελος Τσάνταλης έκανε πεζοπορία στο Άγιον Όρος, όταν ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα. Αναζήτησε καταφύγιο στο Μετόχι της Χρωμίτσας του Μοναστηριού του Αγίου Παντελεήμονα, που βρισκόταν εκεί κοντά. Όταν η καταιγίδα κόπασε, βγήκε για μια βόλτα στην περιοχή. Μέσα στο πανέμορφο, παρθένο τοπίο διέκρινε μερικά εγκαταλελειμμένα κλήματα. Επιστρέφοντας στο μετόχι, ρώτησε γι’ αυτά τον πατέρα Δαβίδ κι εκείνος του εξήγησε ότι παλαιότερα η μονή διέθετε έναν αμπελώνα 500 στρεμμάτων· τον καλλιεργούσαν οι Ρώσοι μοναχοί, αλλά αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν κυρίως λόγω της προσβολής του από τη φυλλοξήρα. Εκτοτε ο Ευάγγελος Τσάνταλης ανέλαβε τον αμπελώνα βγάζοντας ορισμένα από τα καλύτερα κρασιά της χώρας. Η οικογένεια Τσάνταλη ξεκίνησε το 1890 να καλλιεργεί αμπέλια και να παράγει κρασί και αποστάξεις ούζου και τσίπουρου. Ο Ευάγγελος Τσάνταλης μαζί με τον μικρότερο αδερφό του, Θεόδωρο άνοιξαν το 1938 μια μικρή μονάδα παραγωγής στις Σέρρες ενώ το 1948 ιδρύει οινοποιείο στη Νάουσα. Το 1970 εγκαινίασε ένα σύγχρονο οινοποιείο στην ίδια περιοχή. Το 1971 η ατομική επιχείρηση του Ευάγγελου Τσάνταλη έγινε Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Αγιο Παύλο Χαλκιδικής.
Ποιος δεν γνωρίζει τις γνωστές μάρκες, Κανένας, Αθήρι, Ασύρτικο, Chardonnay, Sauvignon Blanc, Ροδίτης, Λημνιό, Ξινόμαυρο, Cabernet Sauvignon, Grenache Rouge και Syrah «Άβατον Τσίπουρο» ενώ η οινοποιία Τσάνταλη έχει πάρει περισσότερα από 180 βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Το success story της οικογενειακής αυτής οινοποιίας φαίνεται ότι έχει φτάσει στο τέλος του και ο νυν διευθύνων σύμβουλος κ. Δημητριάδης, δεν φαίνεται ότι μπορεί να κάνει πολλά για να τη σώσει. Πάντως, οι εμφανίσεις του κ. Δημητριάδη έχουν πλέον περιοριστεί. Το 2018 η αγαπημένη του κόρη, Κατρίνα Τσάνταλη Δημητριάδη είχε παρουσιάσει το δεύτερο παιδικό της βιβλίο με τίτλο «Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά». Σε μια μεγάλη εκδήλωση που είχε γίνει στο κέντρο της Αθήνας παραβρέθηκαν πολλά γνωστά ονόματα της κοσμικής ζωής όπως η Μαρία Ηλιάκη, η Ράνια Θρασκιά, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, ο Κώστας Μαρτάκης, η Τόνια Σωτηροπούλου, ο Μύρων Στρατής και πολλοί άλλοι. Εκεί και ο Αγγελος Δημητριάδης, μαζί με την άλλη κόρη του Μαρία.
Ισως τότε τίποτε να μην προμήνυε τις εξελίξεις στην εταιρεία…
www.enoplois.gr
