Ο Oswald Prinz είναι ένας Γερμανός στον οποίο αρέσουν τα πολύπλοκα μηχανικά προβλήματα. Πιθανότατα αφιερώνει πολύ χρόνο στη μελέτη της ιστορίας και των κανονιών πυροβολικού. Ο ίδιος δηλώνει ότι αρέσκεται να κατασκευάζει τετράκαννα τυφέκια που εξ’ ορισμού είναι μερικά από τα πολυπλοκότερα τρισδιάστατα παζλ που μπορεί να δημιουργήσει κάποιος. Από το εργαστήριο του στο Μάγιερχοφ βγαίνουν μοναδικά όπλα κυνηγίου που τιμώνται συχνά με πενταψήφιο αριθμό ευρώ. Όμως το απλούστερο και οικονομικότερο τουφέκι στη γκάμα της Prinz είναι ίσως το πλέον ενδιαφέρον.
Η αντοχή κόντρα στην ευχρηστία
Οι κεντροευρωπαίοι λατρεύουν τα μονόσφαιρα τουφέκια που ονομάζουν “Kipplauf”.
Το χαμηλό βάρος και η απλότητα ταιριάζουν στο ορεινό τεραίν όπου θηρεύουν αγριόναγρους και ελαφοειδή πάνω σε δύσβατα όρη. Παραδοσιακά τα όπλα αυτά είναι “σπαστά”, δηλαδή η κάννη περιστρέφεται γύρω από ένα πίρο για να αποκαλυφθεί η θαλάμη. Η κάνη συγκρατείται στο κάτω μέρος της βάσης με κλειδιά. Το μειονέκτημα τους είναι ότι σε κάθε βολή τα δύο μέρη τείνουν να αποχωριστούν.
Λύσεις όπως πχ. οι εγκάρσιοι πίροι τύπου Greener και οι “σφήνες” της Boss προσπαθούν να ενισχύσουν τη σύνδεση.
Ένας τρόπος να αποφευχθεί αυτή η αδυναμία είναι η συμπαγής βάση με ένα “ολισθαίνον” ή “συρόμενο” κλείστρο. Υποδείγματα όπως τα Sharps, Faruharson, Winchester High Wall και πιο πρόσφατα to Ruger No.1 χρησιμοποιούν κάποιου είδους ογκώδες μπλοκ μετάλλου που σφραγίζει τη θαλάμη με τη βοήθεια εξωτερικού μοχλού που τα τοποθετεί στην κατάλληλη θέση. Είναι τρομερά ανθεκτικοί μηχανισμοί με στιβαρά τοιχώματα, όμως η μάζα του κλείστρου επιβάλλει βάσεις με μεγάλο ύψος και βάρος σε σχέση με τα “σπαστά”.
Η πλήρωση της θαλάμης και η ανάσυρση των καλύκων αποτελούν πρόκληση. Διότι τα δάκτυλα του χρήστη πρέπει να φτάσουν στη θαλάμη που βρίσκεται “βαθύτερα” σε σχέση με τα αντίστοιχα με μοχλό τύπου “πεταλούδας” (όπως είναι τα συνήθη μονόκαννα, λειόκαννα).
Συνδυασμός δύο τεχνολογιών
Ο Prinz ανέτρεξε πίσω στην τεχνολογία των κανονιών, τα οποία είναι στην ουσία μονόκαννα όπλα με ένα συρόμενο κλείστρο. Αντί όμως να χρησιμοποιούν μοχλούς ή πλάγια κλειδιά, περικλείουν τη δύναμη της ανάκρουσης σε μία σειρά από οδοντωτές εσοχές κατά μήκος του κορμού. Αυτές αντιστοιχίζονται με κωνικά “δόντια” πάνω στο σώμα του κλείστρου. Όταν τα δύο μέρη βρίσκονται σε επαφή, οι δυνάμεις κατανέμονται σε πολύ μεγαλύτερη επιφάνεια και διοχετεύονται ευθύγραμμα. Συνδύασε την ιδέα με το κλασικό σπαστό μηχανισμό των μονόκαννων.
Η πεταλούδα στη ράχη του κορμού διαχωρίζει το όπλο στα δύο. Η κάνη ανυψώνεται και το οδοντωτό κλειδί (που αποτελεί μέρος του κορμού) απασφαλίζει, εκθέτοντας τη θαλάμη. Μηχανικά, το σύστημα μεταφέρει όλη την ενέργεια της εκτόνωσης ευθύγραμμα, ακριβώς όπως σε ένα κανόνι. Η σχεδίαση συνδυάζει την αντοχή όπλων όπως το Ruger ή το Greener/Martini με την ευκολία του σπαστού μονόκαννου. Είναι τόσο ανθεκτικό, ώστε ο Prinz δε διστάζει να το χρησιμοποιήσει για το φυσίγγιο .338 Lapua Magnum. Ένα από τα προτερήματα του είναι η ευκολία αλλαγής κανών και διαμετρημάτων η οποία περιλαμβάνει όλες τις δημοφιλείς επιλογές για κυνήγι.
Οι πρωτοτυπία δε σταματά στα κλειδιά. Στη ράχη του κορμού υπάρχει ένας ογκώδης μοχλός. Είναι ο χειροκίνητος οπλιστήρας της σφύρας του όπλου. Σε αντίθεση με τα κλασικά σπαστά όπλα, όπου το άνοιγμα των κανών οπλίζει τη σφύρα, στο Prinz οι δύο λειτουργίες είναι διαχωρισμένες. Έτσι ο χρήστης μπορεί να ανοίξει το όπλο, να γεμίσει τη θαλάμη και να το μεταφέρει με απόλυτη ασφάλεια. Όταν είναι έτοιμος για βολή, σπρώχνει το μοχλό εμπρός, οπλίζοντας τη σφύρα.
Αντιστρόφως μπορεί ανά πάσα στιγμή να την επαναφέρει σε κατάσταση αδρανείας.
Χειροποίητη μοναδικότητα
Ο μηχανισμός είναι χειροποίητος και κατασκευάζεται από κράματα χρωμιομολυβδενιούχου ατσαλιού. Τα κοντάκια φτιάχνονται από επιλεγμένη ξυλεία καρυδιάς και φινίρονται με λάδι, δημιουργώντας εντυπωσιακό αισθητικό αποτέλεσμα. Οι τιμές για το Prinz No.1 ξεκινούν από τις 9.000 ευρώ και αυτά αγοράζουν ένα πλήρως εξατομικευμένο όπλο στο διαμέτρημα, μήκος κάνης και μέτρα κοντακίου του κατόχου.
Βέβαια σε τέτοιου είδους “μπουτίκ”, οι επιθυμίες και το… πορτοφόλι του πελάτη είναι το μόνο όριο.
Ο Oswald Prinz από το 2017 ως σήμερα έχει δημιουργήσει κάποια κομμάτια που κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα. Σε μια νοερή υπόκλιση προς τα γερμανικό ναυτικό και τα κανόνια που τον ενέπνευσαν παρουσίασε στην έκθεση IWA ένα Νο. 1 με ιστορική διακόσμηση.
Στο μοχλό ανοίγματος απεικονίζεται το βρετανικό Royal Oak όπως θα φαινόταν μέσα από το περισκόπιο του γερμανικού υποβρυχίου U-47.
Συμβολίζει τη βύθιση του θωρηκτού στις 14 Οκτωβρίου 1939. Το γερμανικό υποβρύχιο κατάφερε υπό τη διοίκηση του πλοιάρχου Gunther Prien να εισχωρήσει εντός της ναυτικής βάσης των Βρετανών στο Σκάπα Φλόου της Σκωτίας και να διαφύγει με επιτυχία. Η εικόνα του U- 47 σε ανάδυση έχει χαραχτεί στη μία πλευρά του κορμού. Την άλλη κοσμεί η εικόνα του Bismark, του διασημότερου γερμανικού θωρηκτού που έμεινε γνωστό για την ισχύ πυρός των κανονιών του. Το επίπεδο τέχνης και λεπτομέρειας είναι αντάξιο του μονόσφαιρου τουφεκιού που λειτουργεί όπως ένα ναυτικό πυροβόλο.
www.bankingnews.gr
