Στην ιστορία του λειόκαννου υπάρχουν αρκετά υποδείγματα ευρεσιτεχνιών τρίκαννων όπλων.
Συνυφασμένα με την κεντροευρωπαϊκή τεχνοτροπία, συνήθως αποτελούν συνδυασμούς λείων και ραβδωτών διαμετρημάτων.
Σπανιότερα, πρόκειται για όπλα μικρότερων διαμετρημάτων όπου οι κάνες έχουν τρίγωνο προφίλ (πχ, δύο επάνω και παράλληλες και μία τρίτη στο κάτω μέρος). Τίποτε όμως από αυτά δε συμβαίνει στο μοναδικό BOSS του 1898.
Ζήτημα φήμης
Πρόκειται για ένα πλαγιόκαννο, σε διάταξη SXSXS.
Περιγράφεται καλύτερα ως ένα κλασικό αγγλικό δίκαννο,… με μία έξτρα κάνη.
Σύμφωνα με τα λεπτομερή αρχεία της BOSS, πρόκειται για το μοναδικό τρίκαννο σε cal. 16 που βγήκε ποτέ από τον οπλουργικό πάγκο της λονδρέζικης εταιρείας. Για να εξηγήσει κανείς αυτό το παράδοξο δημιούργημα, πρέπει να ανατρέξει πίσω στα 1890 και στο μυαλό του John Robertson, αρχιμηχανικού και ιδιοκτήτη της BOSS.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν μια ιδιοφυία που στα τέλη του 19ου αιώνα είχε μελετήσει και -κατά πολλούς – τελειοποιήσει την κατασκευή του δίκαννου κυνηγετικού όπλου. Περί το 1893 είχε εφεύρει το μηχανισμό μονής σκανδάλης.
Μέχρι τότε όλοι “γνώριζαν” πως το δίκαννο χρειάζεται δύο μοχλούς σκανδάλης, έναν για κάθε σφύρα.
Οργάνωσε επιδείξεις και παρουσιάσεις όπου προέτρεπαν το κοινό να δοκιμάσει τη μονή σκανδάλη και το πλεονέκτημα της έναντι των διπλών.
Οι αυθεντίες της εποχής, ο κυνηγετικός τύπος και κυρίως οι ανταγωνιστές αναφωνούσαν εν χορώ ότι η πατέντα της BOSS ήταν αδύνατο να λειτουργήσει αξιόπιστα.
Η δημαγωγική εκστρατεία έβλαπτε το γόητρο και τις πωλήσεις της εταιρείας. Ο Robertson αποφάσισε να λήξει το θέμα με τελεσίδικο τρόπο.
Η πιο δυνατή απόδειξη
Ξεκίνησε την κατασκευή ενός ιδιαίτερου όπλου με τρείς κάνες στη σειρά και μία μόνη σκανδάλη.
Η λογική ήταν ότι εφόσον ένας τριπλός επιλογέας αποδεικνύονταν λειτουργικός, ο διπλός ήταν μια συγκριτικά απλή υπόθεση.
Κατασκεύασε ένα τρίκαννο πρωτότυπο σε cal. 12 με μονή σκανδάλη. Οι κάνες πυροδοτούνται εν σειρά, χωρίς επιλογέα.
Το όπλο πήρε τον αριθμό σειράς “4605” και ήταν έτοιμο το 1898. Χρησιμοποιήθηκε για επιδείξεις και εκθέσεις, παραμένοντας ιδιοκτησία της BOSS μέχρι την 3η Ιουλίου 1922. οπότε και αγοράστηκε από κάποιον Herbert Lawton. Δυστυχώς το τουφέκι καταστράφηκε από πυρκαγιά και δεν υφίσταται πλέον.
Η κατασκευή ενός τρικάννου ήταν μια πολύπλοκη, εξοντωτική και ακριβή διαδικασία.
Η BOSS ποτέ δε θέλησε να τη διαθέσει στο ευρύ κοινό, αφότου επιτεύχθηκε ο σκοπός δημιουργίας της.
Ήταν απλώς ένα πείραμα που άλλαξε την αντίληψη του κόσμου για τη μονή σκανδάλη.
Τόσο, ώστε το 1900 οι Sunday Times του Λονδίνου υποχρεώθηκαν να γράψουν: “τα αποτελέσματα των δοκιμών έδειξαν πέραν αμφιβολίας την ανωτερότητα του μονοσκάνδαλου όπλου της Boss έναντι των παλαιότερων συστημάτων διπλής σκανδάλης αλλά και επίσης την μεγαλύτερη και ακραία αξιοπιστία της.”
Το μοναδικό επιζών τρίκαννο
Σύμφωνα με τη BOSS, υπήρξε μόνο ένα ακόμη τέτοιο όπλο που είδε το φως του ήλιου.
Τα αρχεία δείχνουν ότι την 3η Ιουλίου 1899, ένας κύριος Baldi από τη Φλωρεντία της Ιταλίας έδωσε την παραγγελία του για ένα παρόμοιο τουφέκι αλλά σε διαμέτρημα cal. 16.
Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για την κατασκευή. Σημάνθηκε με τον αριθμό “”4690”.
Εκ των υστέρων, η επιλογή είναι πολύ σοφή. Το μικρότερο διαμέτρημα επιτρέπει συρρίκνωση του πλάτους της μπάσκουλας, του πλάτους των κανών και εν τέλει του συνολικού βάρους.
Με μήκος κανών στα 71cm ζυγίζει 3,12 κιλά και ο όγκος δε διαφέρει σημαντικά από εκείνον ενός συμβατικού όπλου.
Οι κάνες διαθέτουν από δεξιά προς τα αριστερά στενώσεις “βελτιωμένου κυλίνδρου”, “μισό” και “¾ τσοκ”.
Πυροδοτούνται οι μεν πρώτη και τρίτη από συμβατικούς μηχανισμού sidelock ευρισκόμενους στα “μάγουλα” της βάσης.
Ο μηχανισμός της μεσαίας εδράζει πάνω στη βάση της σκανδάλης.
Η πυροδότηση γίνεται εν σειρά και αν για παράδειγμα ριχτούν οι δύο πρώτες κάνες και ξαναοπλιστούν, η διαδικασία αρχίζει πάλι με την πρώτη κάνη.
Οι οπλόφιλοι είχαν τη σπάνια ευκαιρία να μάθουν για το SXSXS όταν έφτασε στα χέρια του οίκου Griffin & Howe για μεταπώληση. Αυτοί δημοσίευσαν εικόνες του όπλο, το οποίο είναι σε εξαιρετική κατάσταση δεδομένης της ηλικίας του. Σε μια ένδειξη χιούμορ που συχνά χαρακτηρίζει τους παραδοσιακούς οπλοπώλες που “τα έχουν δει όλα”, η τιμή ήταν τριακόσιες τριάντα τρείς χιλιάδες τριακόσιατριάντα δολάρια και τριάντα τρία λεπτά($ 333.333,33)!
www.bankingnews.gr
