Για τους αγωνιστές που συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, τα όπλα ήταν το βασικό τους μέσο για να επιτεθούν και να αμυνθούν απέναντι τον εχθρό. Έτσι έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη φροντίδα και την φύλαξή τους. Όσον αφορά το είδος των όπλων τους, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, οι αγωνιστές χρησιμοποίησαν αρχικά τα όπλα τα οποία είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους τους αρματολούς και κλέφτες. Ωστόσο πέρα από αυτά, πολλοί εξοπλίστηκαν από λάφυρα αλλά και από δωρεές των φιλελληνικών κομιτάτων. Και υπήρχαν περισσότερα από ένα είδος όπλων τα οποία χρησιμοποίησαν στο αγώνα για την ελευθερία.
Το όπλο ήταν το πιο πολύτιμο αντικείμενο του αγωνιστή. Μάλιστα συνήθως δεν ήταν απλό στην όψη και το διακοσμούσαν με θέματα από τη λαϊκή παράδοση και από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τη Χριστιανική θρησκεία.
Το Καρυοφύλλι
Είναι το τουφέκι με μακριά κάννη που χρησιμοποιούταν πολύ συχνά. Αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα όπλα του αγώνα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η κάννη ήταν κυλινδρική, επιμηκής σιδερένια με στόχαστρο. Στη χειρολαβή του όπλου υπήρχε και ένας κρίκος για το λουρί του όπλου. Όσον αφορά το όνομά του, μάλλον προέρχεται από το όνομα του κατασκευαστή στη Βενετία «Carlo Figlio».
Πιστόλα ή κουμπούρα
Η κουμπούρα αποτελεί ακόμη ένα δημοφιλές όπλο των αγωνιστών του 1821. Ένα όπλο μονόκανες ή δίκανες και κοντόκανο. Οι πιστόλες είχαν μήκος περίπου 58 εκατοστά και αποτελούσαν τα όπλα που συνήθως είχαν σχέδια επάνω, όπως κανόνια και φυτά. Οι πιστόλες ήταν επίσης συνήθως ασημένιες και επίχρυσες.
Πάλα
Στην κατηγορία των σπαθιών η πάλα ήταν ένα από τα βασικά όπλα των αγωνιστών. Η «πάλα» ήταν κυρτή σπάθη κεντροασιατικής απώτερης προέλευσης, συχνά με ευρεία λεπίδα. Αυτός που την κουβαλούσε την είχε μέσα σε ξιφοθήκη που αποκαλούταν «θηκάρι» το οποίο άλλοτε συνήθως στερεωνόταν στο σελάχι του και άλλοτε αναρτάτο στην αριστερή πλευρά του με τελαμώνα, ο οποίος στηριζόταν στον δεξιό ώμο.
Γιαταγάνι
Το καμπυλωτό «γιαταγάνι» συχνά αποτελούσε όπλο τουρκικής καταγωγής, και ήταν συχνά λάφυρο αγώνων. Επρόκειτο για ένα κοντό μαχαίρι ή κοντό σπαθί το οποίο δεν διέθετε προστατευτικό για το χέρι στο σταυροδρόμι της λεπίδας και της λαβής. Κάποια λίγα ελληνικά γιαταγάνια που υπήρχαν είχαν χρυσές επιγραφές στις οποίες συνήθως υπήρχε η αρχή του 34ου ψαλμού του Δαβίδ «Κύριε δίκασον τους αδικούντας με, και πολέμησον τους πολεμούντας με». Οι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 το τοποθετούσαν στο σελάχι. Έχουν διασωθεί πολλά γιαταγάνια σε σχέση με άλλα όπλα.
Σισανές
Ακόμη ένα όπλο το οποίο απέκτησαν οι Έλληνες αγωνιστές κυρίως ως λάφυρο από τον αγώνα. Ο λόγος για τον σισανέ. Ο οθωμανικός σισανές είχε πολυγωνικό κοντάκι. Ήταν ουσιαστικά το εμπροσθογεμές ραβδωτό οθωμανικό τουφέκι με εξάγωνη κάννη. Μπορεί να δει κανείς έναν σισανέ στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο μαζί με άλλα όπλα της Επανάστασης που έχουν διασωθεί.
