Γράφει ο Χρήστος Μουλάς
Μια υπέροχη ημέρα όπου το ψιλόβροχο μετετράπη σε χιονόνερο.
Το κρύο αισθητό και αναζωογονητικό. Η ομορφιά και τα μυστήρια τού δάσους, εναλλάσσονταν με την τραχιά πέτρα και το σκληρό πουρνάρι, η ομίχλη κατά διαστήματα έδινε μορφή θρίλερ στο όλο υπέροχο «σκηνικό» και εν κατακλείδι μια ακόμα επιτυχημένη απόδραση από το «στρατόπεδο συγκεντρώσεως» των 5.000.000 (αγριεμένων) κατοίκων…
Θεέ μου σε ευχαριστώ που μου χαρίζεις την κτήση Σου… Σε ευχαριστώ που με έπλασες θηρευτή… Κάτι, που λίγοι μπορούν να βιώσουν… Κατά τ’ άλλα πουλιά νευρικά που «στέκονταν στα νύχια», ψάχνοντας αφορμή να πετάξουν μακριά από την κάννη της επαναληπτικής μου καραμπίνας και την ευκαιρία μου να τα καρπωθώ, ένα θεριό, (αγριογούρουνο), που ενοχλήθηκε από την παρουσία μου και τρόμαξε τα σέττερ μου βγαίνοντας με δύναμη από έναν μεγάλο σωρό από αγριοτριανταφυλλιές, βάτα και πουρνάρι, και ξαφνιάζοντας κι εμένα…
Δραπετεύστε!
Είτε με ένα τουφέκι στο χέρι, είτε με ένα μαχαίρι για συλλογή χόρτων, είτε με ένα μπαστούνι περιδιαβαίνοντας τα χιλιάδες μονοπάτια και τις υπέροχες διαδρομές τής πατρίδας μας…
Δραπετεύστε!
Κάνει καλό στην ψυχική (και σωματική) υγεία σας!
