Το Φοινικοτρύγονο

(Spilopelia senegalensis )

Laughing Dove

Το Φοινικοτρύγονο (Spilopelia senegalensis), θηρεύσιμο πλεον είδος στην Κύπρο είναι ένα μικρό περιστοροειδές που είναι κάτοικος στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ινδική υποήπειρο και τη Δυτική Αυστραλία όπου έχει καθιερωθεί στην άγρια ​​φύση γύρω από το Περθ και το Fremantle. Αυτό το μικρό περιστέρι με μακριά ουρά βρίσκεται σε ξηρούς θάμνους και σε ημι-έρημους βιότοπους όπου συχνά τα ζευγάρια φαίνονται να τρέφονται με το έδαφος. Ένα σκουριασμένο και μαύρο καρό κολιέ του δίνει ένα ξεχωριστό μοτίβο και διακρίνεται επίσης εύκολα από άλλα περιστέρια από την κλήση του.

Άλλα ονόματα είναι το γελαστό τρυγόνι, Φοινικοτρύγονο και τρυγόνι Σενεγάλης ενώ στην Ινδία χρησιμοποιείται συχνά το όνομα μικρο καφέ περιστερι.

Για πολλά χρόνια το γελαστό τρυγόνι τοποθετήθηκε στο γένος Streptopelia . Μια μοριακή φυλογενετική μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2001 διαπίστωσε ότι αυτό το γένος ήταν παραφυτικό σε σχέση με την Columba . Για τη δημιουργία μονοφυτικών γενών το γελαστό τρυγόνι καθώς και το στενά συνδεδεμένο περιστέρι μεταφέρθηκαν στο γένος Spilopelia που είχε εισαχθεί από τον Σουηδό ζωολόγο Carl Sundevall το 1873.

Περιγραφή Επεξεργασία

Το γελαστό τρυγόνι έχει μακριά ουρά, είναι συνήθως μήκους 25 cm . Είναι ροζ καφετί στην κάτω πλευρά με ένα λιλά χρωματισμένο κεφάλι και λαιμό. Το κεφάλι και τα τμήματα είναι ροζ, σκιάζοντας προς τα κάτω στην κοιλιακή χώρα . Ένα τετράγωνο καρό και γκρι έμπλαστρο βρίσκεται στις πλευρές του λαιμού και αποτελείται από σπασμένα φτερά. Τα άνω μέρη είναι καφετί με μπλε-γκρι ζώνη κατά μήκος του φτερού. Η πλάτη είναι ομοιόμορφη και θαμπό καφέ στον Ινδικό πληθυσμό. Οι αφρικανικοί πληθυσμοί senegalensis και phoenicophila έχουν γαλαζωπό γκρι γλουτό και άνω κάλυμμα ουράς, αλλά διαφέρουν στις αποχρώσεις του φτερού του λαιμού και των πτερυγίων, ενώ το aegyptiaca είναι μεγαλύτερο και το κεφάλι και ο αυχένας είναι οινώδεις και τα καλύμματα της άνω πτέρυγας είναι σκουριασμένα. . Τα φύλα είναι αδιάκριτα στο πεδίο Τα νεαρά πουλιά δεν έχουν τα καρό σημάδια στο λαιμό. Τα πόδια είναι κόκκινα. Οι πληθυσμοί διαφέρουν ελαφρώς στο φτέρωμα με εκείνους από πιο ξηρές ζώνες να είναι πιο ανοιχτόχρωμοι.

Κατανομή και οικότοπος

Είναι ένα κοινό και διαδεδομένο είδος σε θάμνους , ξηρά χωράφια , και σε περιοχές ανθρώπινης κατοίκησης, που συχνά γίνονται πολύ ήσυχα. Η γκάμα του περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της υποσαχάριας Αφρικής, της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράν, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν και της Ινδίας. Βρίσκεται επίσης στην Κύπρο, το Ισραήλ, τον Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία, τα ΗΑΕ και την Τουρκία (αυτοί οι πληθυσμοί μπορεί να προέρχονται από ανθρώπινες εισαγωγές). Είναι ως επί το πλείστον επιδημητικό αλλά ορισμένοι πληθυσμοί μπορεί να κάνουν μετακινήσεις. Πουλιά που δακτυλιούνται στο Γκουτζαράτ έχουν ανακτηθεί 200 χιλιόμετρα βόρεια στο Πακιστάν και τα εξαντλημένα πουλιά έχουν καταγραφεί προσγειώνονται σε πλοία στην Αραβική Θάλασσα.

Συμπεριφορά και οικολογία

Το είδος εμφανίζεται συνήθως σε ζευγάρια ή μικρά κοπάδια και σπάνια σε μεγαλύτερες ομάδες. Μεγαλύτερες ομάδες σχηματίζονται ειδικά όταν πίνει νερό σε τρύπες σε άνυδρες περιοχές. Μικροί αριθμοί συγκεντρώνονται σε δέντρα κοντά σε τρύπες πριν πετάξουν στην άκρη του νερού όπου είναι σε θέση να απορροφήσουν νερό όπως άλλα μέλη της οικογένειας περιστεριών. Τρώνε τους πεσμένους σπόρους , κυρίως από χόρτα , άλλα φυτικά υλικά και μικρά αλεσμένα έντομα όπως τερμίτες και σκαθάρια. Είναι αρκετά επίγεια, αναζητούν τροφή στο έδαφος σε λιβάδια και καλλιεργούνται. Η πτήση τους είναι γρήγορη και άμεση με τους κανονικούς ρυθμούς και μια περιστασιακή απότομη κίνηση των φτερώνπου είναι χαρακτηριστικά των περιστεριών γενικά

About Author