Η μαγεία της έναρξης

Με λαχτάρα, με συγκίνηση και ανυπόμονα περιμένουμε όλοι αυτήν τη μέρα για να ξεχυθούμε στους καταπράσινους υπαίθριους ναούς της θεάς Αρτέμιδας. Από τα βορειότατα της Ελλάδος μας, ως τα νότια, από τα δυτικότερα νησιά μας ως τ’ ανατολικά, μία χαρούμενη ομοβροντία αντηχεί στις πλαγιές και στα δάση. Έθιμο αναγνωρισμένο στην πολιτισμένη ζωή μας στα ενδιάμεσα καλοκαιριού και φθινοπώρου, το άνοιγμα του κυνηγίου, μπήκε βαθιά μέσα στις συνήθειές μας και αποτελεί μία από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μας. Μέσα στις ιστορικές και χαρακτηριστικές χειρονομίες της ανθρωπότητας από την εμφάνισή της, του γεωργού που σπέρνει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, του σιδηρουργού που σφυρηλατεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, του ερευνητή που διεξήγαγε με το πνεύμα τη μάχη της προόδου, η χειρονομία του κυνηγού διεκδικεί την προτεραιότητα και αποτελεί ένα νόμο μέσα στη φύση και στη ζωή. Είναι σύγχρονη με την εμφάνιση στον πλανήτη μας του πιο αρχαίου προγόνου μας και αποτέλεσε μαζί με την αναζήτηση των καρπών, μία από τις ζωτικές ανάγκες του, πολύ πριν εμφανιστεί στη γη και η πλέον στοιχειώδης καλλιέργεια. Ο άνθρωπος στην αρχή αμύνθηκε. Κατόπιν επετέθη για να ζήσει και για ολόκληρες περιόδους, που διήρκησαν αιώνες, το κυνήγι αποτελούσε την πηγή της διατροφής του. Από εκεί ακριβώς πηγάζει το πάθος για το κυνήγι. Ποιος όμως μπορεί να αμφισβητήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα του κυνηγίου; Ποιά άλλη απασχόληση μπορεί να τον απαλλάξει από τις μιζέριες της ζωής και από τις βρωμιές των σύγχρονων κοινωνιών;

Κατ’ εξοχήν σχολείο υπομονής, το κυνήγι, διδάσκει και εξευγενίζει. Στον αγώνα που δίνει ο κυνηγός με το άγριο και ελεύθερο θήραμα, που υπερασπίζεται την ύπαρξή του με την πονηριά, με τη δύναμη, με την ταχύτητά του, οποιαδήποτε και αν είναι η τελειότητα των όπλων του, οποιαδήποτε και αν είναι η γνώση και η ακρίβεια των μέσων και των μεθόδων του, πρέπει να έχει ένα ένστικτο παρόμοιο με εκείνο που διαθέτει το θήραμα, για να εξασφαλίσει αν όχι τη σύλληψή του, τουλάχιστον την προσέγγιση σε αυτό. Η προσπάθεια αυτή, έργο φαντασίας και υπομονής αποτελεί αυτήν την ουσία του κυνηγίου. Σχολή υπομονής λοιπόν το κυνήγι και παρατηρητικότητας. Οι πολέμιοι θεωρούν ως βάρβαρο και αιμοβόρο το κυνήγι. Βεβαίως όσο και αν εξασκείται πολιτισμένα τώρα το κυνήγι, με τον αυστηρό κώδικα της πειθαρχίας και των περιορισμών, δεν παύει κατά βάθος να έχει πολλούς πολέμιους. Έχουν όμως άδικο οι επικριτές μας, γιατί το κυνήγι δεν είναι παρά ένα ωραίο και ευγενικό πάθος, νόμος φυσικός που έγραψα πιο πάνω, άθλημα ανδροπρεπές και ωφέλιμο. Κυνήγι σημαίνει παρουσία, σε μία υπέροχη δύση του ηλίου, μπροστά σε μία μαγευτική λίμνη, σημαίνει επίμονη πορεία μέσα στο δάσος, με συντροφιά ένα ή περισσότερα σκυλιά. Κυνήγι σημαίνει αναμονή πάνω στις απέραντες πλημμυρισμένες εκτάσεις, που με το χρώμα τους μεταδίδουν αισθήματα, οπώς αυτά της γαλήνης και της ηρεμίας. Υπέροχες ώρες, αξέχαστες ιστορίες και συνεχής επικοινωνία με τη φύση. Το κυνήγι είναι μία χαρά, που όσοι την έζησαν και τη ζουν, δεν θα δεχτούν ποτέ να την απαρνηθούν.

About Author