Κυνήγι από το… δημοτικό!

Η είδηση έρχεται από πολύ μακρυά, συγκεκριμένα από το ανατολικό Sussex, στη Νότια ακτή της Αγγλίας και το δημοτικό σχολείο Eastbourne.

Εκεί λοιπόν, στο δημόσιο δημοτικό σχολείο, με πρωτοβουλία του διευθυντή Mike Fairclough, τα παιδιά εξασκούνται στην σκοποβολή με δίκαννα, μαθαίνουν να στήνουν κατασκήνωση στην ύπαιθρο, να ξεπουπουλιάζουν φάσσες και άλλα πτηνά. Το σχολείο δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να μάθουν ιχνηλασία, να γδέρνουν αγριοκούνελα και να βρίσκουν μόνα τους την τροφή τους στη φύση. Το κυνήγι, το ψάρεμα, οι υπαίθριες δραστηριότητες, η γνώση στο άναμα και στη συντήρηση της φωτιάς, η εξάσκηση στα όπλα, αποτελούν πλέον καθημερινότητα για τα παιδιά του συγκεκριμένου σχολείου και ένα μεγάλο μέρος της διδασκόμενης ύλης. Με όλα αυτά, αλλά και με την εξάσκηση στην τοξοβολία, τα παιδιά συνδοιάζουν το ευχάριστο και το ωφέλιμο. Μαθαίνουν να σέβονται τη φύση, να αγαπούν και να φροντίζουν τα κυνηγόσκυλα και διδάσκονται αξίες, όπως αυτές της συντροφικότητας, της πειθαρχίας, της σύνεσης και της ευθύνης απέναντι στην ίδια τη φύση. Τα ίδια τα παιδιά μέσα από έρευνες και ρεπορτάζ, δηλώνουν ενθουσιασμένα για την πρωτότυπη αυτή μέθοδο διδασκαλίας του σχολείου τους. Αυτός ο ενθουσιασμός των παιδιών αποτυπώνεται και μέσα στην τάξη, καθώς το σχολείο έχει τα καλύτερα αποτελέσματα εξετάσεων στην περιοχή και οι βαθμολογίες των μαθητών είναι σταθερά πολύ πιο πάνω από τον μέσο εθνικό όρο. Σε καιρούς δύσκολους, που τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε διαμερίσματα με τηλεόραση, ηλεκτρονικά και υπολογιστές, το παράδειγμα του συγκεκριμένου σχολείου μας εξέπληξε ευχάριστα.

Εδώ αξίζει να αναφερθεί, ότι κάτι παρόμοιο, όχι βέβαια σε τέτοιο βαθμό, είχε γίνει και στην Ελλάδα το 2014 και το 2016. Τότε, κάποιοι κυνηγετικοί σύλλογοι σε συνενόηση με διευθυντές σχολείων έκαναν έναν κύκλο μαθημάτων, σε θεωρητικό επίπεδο, σε σχολεία της Βορείου Ελλάδος στην Κατερίνη, στην Αλεξανδρούπολη και αλλού. Οι κυνηγοί στα πλαίσια των μαθημάτων αυτών μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά κάποιες από τις γνώσεις τους στα όπλα, στην σκοποβολή και στα θηράματα. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα άγρια ζώα και τα πτηνά της πατρίδας μας. Οι μαθητές και οι καθηγητές, που παρακολούθησαν τις συγκεκριμένες ομιλίες, δήλωσαν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν, όχι μόνο να συνεχιστεί ο κύκλος μαθημάτων, αλλά να γίνουν και επισκέψεις σε τοπία και κυνηγότοπους. Ωστόσο, στην περίοδο της πολιτικής ορθότητας και της ηθικής παρακμής που ζούμε, μετά από αντιδράσεις πολιτικών και συγκεκριμένων «περίεργων» οργανώσεων, τα μαθήματα αυτά δεν συνεχίστηκαν. Άραγε, είναι λογικό να αφήνουμε την τύχη των παιδιών μας σε κάθε εμπαθή πολιτικό, που λόγω των πεποιθήσεών του, μισεί καθετί που έχει σχέση με τον τόπο μας και την παράδοση της πατρίδας μας και θέλει να κλείσει τα παιδιά μας μέσα σε μιά γυάλα, μπροστά σε μια οθόνη ενός υπολογιστή;

Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι αυτά τα φωτεινά παραδείγματα πιο πάνω, σε Αγγλία και Ελλάδα, είναι απλώς εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Για πολλούς είναι κόκκινες γραμμές. Ως πότε όμως ο Δυτικός κόσμος θα απομακρύνει τα παιδιά του από την παράδοση, από το κυνήγι και την ίδια τη φύση τελικά; Ως πότε ο Δυτικός κόσμος θα αντιδράει σε τέτοιες αξιέπαινες πρωτοβουλίες και όχι στην πραγματική κατάντια της παιδείας και του εκπαιδευτικού συστήματος;

Εν Οπλοις

About Author