ΟΠΛΑ σημαίνει ασφάλεια και λιγότερο έγκλημα

Παρά την μακραίωνη παράδοση που έχουμε σαν λαός με την έννοια «όπλο», είτε αυτό αφορά σε αγχέμαχα είτε σε σύγχρονα πυροβόλα όπλα, η σχέση μαζί τους έχει τραυματιστεί σοβαρά, έχει απομειωθεί και τελευταίως, στον βωμό της ευρισκομένης στην δύση της ως ενάντια στην κοινή λογική, πολιτικής ορθότητος, τείνει να απωλεσθεί.

Η Νόμιμη Οπλοκατοχή και Οπλοφορία των Πολιτών, ως παράγων Ασφαλείας και Μειώσεως της Εγκληματικότητος

Προτάσεις, Σκέψεις, Ιδέες

Εμείς στον παρόν πόνημα δίνοντας τις εμπειρίες μας από διάφορα συστήματα αντιμετωπίσεως εγκληματιών παγκοσμίως, θέλουμε να αποδείξουμε πως ο πολίτης δεν πρέπει να είναι το άβουλο θύμα και τις περισσότερες φορές το εμπόδιο στην άσκηση των αστυνομικών καθηκόντων του οργάνου, αλλά εφόσον το επιθυμεί, να είναι ένας εκπαιδευμένος άνθρωπος, ικανός να προσφέρει αρωγή στο αστυνομικό έργο στην καλύτερη περίπτωση, ή να μην το εμποδίσει στην χειρότερη.

«Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις» μας διδάσκει ο Αντισθένης και ως κυνικός ο ίδιος μας καλεί να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με έναν κυνικό ρεαλισμό εάν επιθυμούμε να ομιλούμε αληθώς και όχι να αναμασάμε άκυρες ιδέες και σκέψεις. Οπλοκατοχή σημαίνει «κατέχω» ένα όπλο. Οπλοφορία σημαίνει πως το φέρω επάνω μου ή για να χρησιμοποιήσουμε και πιο σχετικές στα καθ’ ημάς έννοιες, το έχω στην πρώτη σφαίρα κατοχής μου.

Η σημερινή κατάσταση στην χώρα μας δυστυχώς είτε ο πολίτης οπλοκατέχει είτε οπλοφορεί, τον αντιμετωπίζει σαν έναν εν δυνάμει εγκληματία ή στην καλύτερη περίπτωση σαν έναν εν δυνάμει κίνδυνο για το λοιπό σύνολο της κοινωνίας. Είναι όμως έτσι;

Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν στην παιδεία. Το έλλειμα ασφαλείας που έχουμε στην καθημερινή μας ζωή είτε σαν αστυνομικοί είτε σαν πολίτες μεταφράζεται σε ένα, εδώ και πολλές γενεές, έλλειμα παιδείας, και με την έννοια παιδεία δεν εννοούμε μόνον την εκπαίδευση αλλά την διαδικασία εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις ΣΦΑΙΡΙΚΑ, μαθαίνει να δέχεται την διαδικασία της ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ, και τέλος μαθαίνει να ΜΕΛΕΤΑ να ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ και να ΑΛΛΑΖΕΙ όλα εκείνα τα οποία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν λειτουργούν.

Αυτό που δεν λειτουργεί στην χώρα μας για παράδειγμα είναι η κοινή λογική. Ποια λογική, επί παραδείγματι, επιτρέπει την κατοχή όπλου για ατομική ασφάλεια χωρίς ο κατέχων να μπορεί να διαπιστώσει εάν αυτό λειτουργεί; Ποια λογική επιτρέπει την χορήγηση τοιαύτης αδείας εάν ο κατέχων δεν έχει πιστοποιημένες γνώσεις επί του αντικειμένου; Από την άλλη ποια λογική επιτάσσει την άρνηση αδειοδοτήσεως ενός όπλου σε έναν αποδεδειγμένο σκοπευτή (ο οποίος και εκπαίδευση έχει και γνώσεις) επειδή «λόγοι δημοσίας ασφαλείας επιβάλλουν τον περιορισμό της κατοχής πυροβόλων όπλων». Σοβαρολογούμε; Έχουμε υπ’ όψιν μας σε πεπαιδευμένα ώτα πώς ακούγονται όλα αυτά; Γιατί να μην αρνούμεθα και άδειες οδηγήσεως, μήπως ‘λόγοι δημοσίας ασφαλείας δεν επιβάλλουν και τον περιορισμό των τροχοφόρων οχημάτων προς αποφυγήν τροχαίων ατυχημάτων;’ Σαφώς και όχι, είμαι σίγουρος πως το δεύτερο σας φαίνεται εξωφρενικό. Πιστέψτε με σε χώρες με παιδεία στο θέμα της πολιτικής οπλοφορίας τα δύο προαναφερθέντα φαίνονται εξ ίσου γελοία.

Για να εξετάσουμε όμως μέσα από το πρίσμα της κοινής λογικής ορισμένα δεδομένα (όπως αυτά έχουν εξαχθεί από επιστημονικά συνέδρια στο εξωτερικό). Καλώ όλους σας να μελετήσετε το πόνημα Raging Against Self Defense της έγκριτης ψυχιάτρου Sarah Thompson. Ξεκινάμε με μερικές αυταπόδεικτες παραδοχές οι οποίες δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως:

α) Τα όπλα είναι ΑΨΥΧΑ αντικείμενα. Δεν έχουν βούληση, δεν έχουν θέληση είναι εργαλεία στα χέρια του κάθε χρήστη τους. Άρα λοιπόν είναι θέμα χρήστη το ποια είναι η χρήση που τους γίνεται.

β) Ο χαρακτήρας του ανθρώπου και η συμπεριφορά του δεν αλλοιώνονται από την κατοχή και χρήση αντικειμένων. Επί παραδείγματι ένας σώφρων και λογικός άνθρωπος θα αγοράσει ένα αυτοκίνητο μεγάλης ιπποδυνάμεως και θα κάνει ορθή χρήση εκεί που ο νόμος του το επιτρέπει, πχ μία γρήγορη προσπέραση εκμεταλλευόμενος την υψηλή ιπποδύναμη του οχήματός του. Αν πάλι θέλει να το οδηγήσει στα όριά του θα πληρώσει χρόνο σε κάποια πίστα και θα διασκεδάσει με ασφάλεια. Είναι τουλάχιστον ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ να λέμε πως επειδή ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ δύνανται να οπλοφορούν κινδυνεύει η δημόσια ασφάλειά μας. Το νομικό πλαίσιο της οπλοχρησίας για άμυνα στην χώρα μας είναι θολό, οι γνώστες το γνωρίζουν, ας καταλάβουν και οι αρχές πως το να απορρίπτουμε το δικαίωμα στην άμυνα και προσωπική ασφάλεια ενός ανθρώπου πρέπει να γίνεται βάσει στοιχείων και όχι βάσει απολυταρχικών τακτικών που οδηγούν σε σκοτεινές ατραπούς…Επιπροσθέτως να πούμε πως ένα σωστό πλαίσιο πολιτικής οπλοφορίας οφείλει να ξεκινά με το τρίπτυχο ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΕΞΕΤΑΣΗ, ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ.

γ) Η αστυνομία δεν είναι ποτέ πανταχού παρούσα. Δεν δύναται να είναι εκ φύσεως. Η πολιτική θέση του «κράτους-νταντά» είναι υπεύθυνη που την σήμερον ημέρα η κοινωνία μας έχει επέλθει σε τέτοια χαμηλά επίπεδα. Πολίτες άβουλοι, χωρίς συντεταγμένες θέσεις που απλώς δέχονται ό,τι ο όποιος γραφειοκρατικός νους αποφασίσει, δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε καμία πρόκληση. Η αστυνομία είναι, όπως όλοι οι επαγγελματικοί τομείς, μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Θέλουμε μία κοινωνία που να καλλιεργεί την έλλειψη ευθύνης; που να προτρέπει στην ευθυνοφοβία; που να είναι συγκεντρωτική; Έχουμε κατανοήσει που οδηγεί κάτι τέτοιο; Σε διοικητικές δομές όπου οι ένοπλοι πολίτες έχουν αγαστή συνεργασία με τις αρχές και όπου τα όρια του νόμου είναι σαφή και καθορισμένα τα ποσοστά της εγκληματικότητος είναι μηδαμινά. Ακριβώς λοιπόν επειδή η αστυνομία δεν δύναται να είναι παντού και να καλύπτει τα πάντα, οφείλει να ενθαρρύνει τον πολίτη να είναι εκεί με κάθε παρεχόμενο μέσον να της παράσχει την αρωγή που χρειάζεται για να φέρει σε πέρας το έργο της. Ο πολίτης που είναι σε θέση να υπερασπιστεί την οικογένειά του, την περιουσία του, την αξιοπρέπειά του μέσα σε σαφή από τον νόμο καθορισμένα πλαίσια, είναι ο πολίτης αυτός που σέβεται και εκτιμά το έργο του αστυνομικού. Είναι ο πολίτης αυτός που στον αστυνομικό βλέπει τον αδελφό του, τον φίλο του, τον συμμαθητή του, τον γείτονά του. Είναι ο πολίτης που μεθαύριο είναι σε θέση να προσφέρει έργο τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό επίπεδο σαν μέλος ομάδος πολιτικής προστασίας, επί παραδείγματι, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο απαιτηθεί.

δ) Ο περιορισμός της νόμιμης οπλοκατοχής και οπλοφορίας δεν συντελεί επ’ ουδενί στην πτώση της εγκληματικότητος. Αυτό είναι κάτι το αυταπόδεικτο. Ο εγκληματίας θα εγκληματήσει όπως και να έχει. Σαφώς και δεν πρόκειται να αιτηθεί άδεια οπλοφορίας, σαφώς και δεν θα εγκληματήσει με νομίμως κατεχόμενο όπλο (αφού θα ήταν σαν να φωτογραφίζει τον εαυτό του), σαφώς και ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ. Αντιθέτως, δρακόντεια μέτρα κατά της πολιτικής οπλοκατοχής έχουν σαν αποτέλεσμα τον αφοπλισμό των νομιμοφρόνων πολιτών (αφού ο νομιμόφρων πάντα θα υπακούει στον νόμο) το οποίο και οδηγεί στην θυματοποίηση τους υγιούς κομματιού της κοινωνίας μας. Πάρτε για παράδειγμα τις ΗΠΑ. Στις πολιτείες της Νέας Υόρκης και της Καλιφόρνια, όπου οι πολιτειακοί νόμοι είναι δρακόντειοι σε σχέση με την τις υπόλοιπες πολιτείες αναφορικά με την έκδοση CCW (άδειας κεκαλυμμένης οπλοφορίας), τα ποσοστά εγκληματικότητος είναι σε δυσθεώρητα επίπεδα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Αντιθέτως σε πολιτείες όπως η Utah, η Arizona, το Texas, η Indiana και τόσες άλλες όπου η πολιτική οπλοφορία είναι διαδεδομένη η εγκληματικότητα είναι σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά. Θα ήθελα εδώ να κάνω και μία ανάλυση στα λεγόμενα open carry states αλλά φοβούμαι πως οι αναγνώστες μπορεί να εκπλαγούν οπότε θα αρκεστώ να αναφέρω πως σε πολιτείες όπου η ανοιχτή οπλοφορία (open carrying) είναι διαδεδομένη τα ποσοστά εγκληματικότητος είναι χαμηλότατα σε όλο το εύρος των κοινωνικών στρωμάτων.

Θα ήθελα να επισημάνω πως τα στατιστικά στοιχεία για τα παραπάνω έχουν σαν πηγή το FBI και δεν επιδέχονται ουδεμίας αμφισβητήσεως. Επιπλέον θα ήθελα να προσθέσω πως από τον καιρό που ο πρόεδρος Clinton άρχισε να περνάει ένα-ένα τα οπλοφοβικά του μέτρα (με αρχή την απαγόρευση οπλοφορίας στα σχολεία και αναφέρομαι σαφώς σε καθηγητές και υπαλλήλους και όχι σε ανηλίκους) τότε ακριβώς ξεκίνησαν και τα περιστατικά active shooters αφού όπως είναι εύκολο ο κάθε νοήμων άνθρωπος να αντιληφθεί οι επίδοξοι εισβολείς δεν φοβήθηκαν από την ταμπέλα που ανέγραφε «ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»… Είναι σαν να περιμένουμε πως οι τυφώνες που χτύπησαν την Αμερική το τελευταίο 15νθήμερο θα άλλαζαν δρόμο αν είχαμε αναρτήσει μία μεγάλη ταμπέλα που θα έλεγε «ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΥΦΩΝΕΣ ΕΔΩ»… είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν τα ανωτέρω μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά απλά συμπεράσματα.

1. Οι παράνομοι δεν θα σταματήσουν ΠΟΤΕ να παρανομούν επειδή η νομοθεσία έγινε πιο αυστηρή, Η νομοθεσία έχει σκοπό να αποτρέψει τον «οριακώς» παρανομούντα αυτόν που είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας αυτόν που οι ηθικές του άμυνες δεν έχουν πέσει τελείως, κι εκεί τα καταφέρνει με την απειλή της τιμωρίας. Ο σκληρός εγκληματίας όμως (αυτός που είναι αποφασισμένος να επιβάλλει την θέλησή του με την βία και να αφαιρέσει και ανθρώπινη ζωή) ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ παρά μόνο από τον φόβο της ΒΙΑΙΗΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ. Αυτή είναι που θα τον κάνει να το ξανασκεφτεί αν θέλει να επιχειρήσει να στραφεί κατά κάποιου που πιθανόν να μπορεί να τον τραυματίσει ή και να του αφαιρέσει την ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πειρατείες κατά εμπορικών πλοίων. Από την στιγμή που επετράπη η χρήση deadly force από ενόπλους φρουρούς δεν έχει υπάρξει ούτε ένα περιστατικό πειρατείας σε πλοίο που «οπλοφορεί». Αντιθέτως την στιγμή που οι πειρατές θα δουν το πλήρωμα να κρύβεται και στην καλύτερη να ετοιμάζει μάνικες να τους αντιμετωπίσει με νερό υπό πίεση, σε ποσοστά 95% το πλοίο έπεσε θύμα πειρατείας με φρικτά αποτελέσματα για τους επιβαίνοντες. (πηγή IMO)
2. Τα όπλα απαιτούν εκπαίδευση, συντήρηση και ορθή σκέψη. Αυτός είναι ο στόχος κάθε υγιούς κοινωνίας που τα εντάσσει στην νομοθεσία της. Πέρα από τις ΗΠΑ να σας θυμίσω τον αντίποδα εντός της ΕΕ η Μεγάλη Βρετανία υποφέρει τα μάλα από τον καιρό που ο πρωθυπουργός Blair αποφάσισε τον πλήρη αφοπλισμό της Βρετανικής κοινωνίας, λόγω περιστατικού active shooter. Η εγκληματικότητα έχει ανέλθει σε δυσθεώρητα επίπεδα (ακόμη και με μαχαίρι), δεν είναι τυχαίο ο χαρακτηρισμός του Λονδίνου ως πρωτεύουσας των μαχαιριών…
3. Μία ευνομούμενη πολιτεία, σέβεται τον πολίτη (που την χρηματοδοτεί για να λειτουργεί υπέρ του) οφείλει να θεσπίζει τέτοιο νομικό πλαίσιο που να δίνει στον πολίτη την δυνατότητα να προασπίζει την ζωή του, την αξιοπρέπειά του, την οικογένειά του και την περιουσία του. Αυτό επιτυγχάνεται κατ’ αρχάς με την απενοχοποίηση του «όπλου» σαν αντικειμένου, με την εκπαίδευση του πολίτη σε βασικές αρχές και με την θεσμοθέτηση νόμων και διατάξεων που θα είναι υπέρ του αμυνόμενου και όχι υπέρ του επιτιθέμενου.

Είμαι σίγουρος πως στα παραπάνω η αντίδρασή σας θα είναι ένα τεράστιο «ναι μεν αλλά» όπου το «αλλά» θα ακολουθείται από σκέψεις όπως «δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο», «εδώ τσακωνόμαστε για μία θέση σταθμεύσεως, σκέψου να έχουν όλοι όπλα τι έχει να γίνει» και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Να τα αποδομήσουμε λοιπόν τώρα, μιας που στην βράση κολλάει το σίδερο.

Δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Γιατί; Είμαστε ποτέ έτοιμοι για το οτιδήποτε; Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υιοθετήσουμε όποιο ξενόφερτο «trend», τάση, αλλά όχι να αλλάξουμε την σκέψη μας προς κάτι που αποδεδειγμένα βοηθά την πιο εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας μας;

Αρχίζει πλέον να είναι ξεκάθαρο, πως ένα καλά φυτεμένο μιμίδιο (η τάση δηλαδή να μιμούμαστε ό,τι μας λένε μέσω συνεχούς επαναλήψεώς του) έχει ξεκινήσει σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και χρόνια προκειμένου να δαιμονοποιήσει τα όπλα και με κύριο άρμα τα ΜΜΕ φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια η μάχη έχει ανάψει για τα καλά.

«Εδώ τσακωνόμαστε για το Χ το Ψ το Ζ, σκέψου να είχαμε και όπλα». Να μην έχετε λοιπόν. Εσείς που τσακώνεστε για το παραμικρό να μην έχετε. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας κατέχουν νομιμότατα το όπλο τους χωρίς να έχουν προκαλέσει ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Να σας παραθέσω τις στατιστικές από εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί με νομίμως κατεχόμενα όπλα; Είναι ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ. Είναι περιστατικά στα οποία ο επιτιθέμενος ευρίσκετο σε τέτοια ψυχική κατάσταση που θα εγκληματούσε με ό,τι κι αν είχε. Είναι παράλογο να μου λέτε πως επειδή κάποιοι οδηγούν επικίνδυνα πρέπει να απαγορεύσουμε την οδήγηση. Γιατί αυτό λέμε και ακούγεται τόσο γελοίο.

Δεν επιθυμώ να σας κουράσω άλλο. Επιθυμώ να κλείσω το παρόν πόνημα παραθέτοντας μία απλή σκέψη. Αν καταστήσεις τα όπλα παράνομα, τότε επιτρέπεις ΜΟΝΟΝ στους παρανόμους να τα κατέχουν. Κι αυτό είναι κάτι βγαλμένο μέσα από την ζωή και την καθημερινότητα.

Μοντέλα όπως της Αμερικής, της Αυστρίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Τσεχίας (και αναφέρομαι και σε χώρες που έχουν ζήσει την καταπίεση στο πετσί τους), και τόσων άλλων που αν είχα παραπάνω χρόνο θα σας ανέλυα, δουλεύουν τέλεια, περιορίζουν την εγκληματικότητα και καθιστούν πολίτες και αστυνομία ένα σώμα με σαφείς διαχωριστικές γραμμές επ’ ωφελεία όμως του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

Ας δούμε για παράδειγμα την Τσεχία. Μετά από άοκνες προσπάθειες τόσο των τοπικών φορέων RKBA (Right to Keep and Bear Arms) όσο και άλλων φιλόπλων οργανισμών όπως η Firearms United, ο εκεί πολιτικός κόσμος ενημερώθηκε και σκεπτόμενος κατά βάση ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ και ΕΘΝΙΚΑ αποφάσισε πως οφείλει να αποτελεί δικαίωμα του πολίτη η προάσπιση της ζωής του και της οικογένειάς του και θέσπισε το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο περί πολιτικής οπλοφορίας. Η Τσεχία δεν είναι ξένη με την φίλοπλη κουλτούρα θα μου πείτε. Να σας απαντήσω πως μετά από άνω του μισού αιώνος ζωής υπό Σοβιετική διοίκηση, η όποια φίλοπλη κουλτούρα πάει περίπατο… Η Τσεχία είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα (και ως πρώην του παραπετάσματος αυτό έχει διπλή βαρύτητα) που θεσπίζει κάτι τέτοιο. Οφείλουμε να το μελετήσουμε και να το αναλύσουμε αν θέλουμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Η Ουγγαρία βαδίζει στα ίδια χνάρια και άπειρες οι φωνές σε Γαλλία και Βρετανία που ζητούν το ίδιο. (Πλείστες οι φωνές στην ΜΒ με το www.britainneedsguns.co.uk για παράδειγμα)

Στην χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή όλου του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Ο πολίτης δεν είναι ο αδαής ψηφοφόρος που έχει το δικαίωμα ο κάθε ένας να άγει και να φέρει δίκην πελάτου παραμονές εκλογών. Τα όπλα και το δικαίωμα του πολίτη στην οπλοκατοχή δεν είναι δυνατόν να είναι αντικείμενο πελατειακής ανταλλαγής. Ο κόσμος προχωρά και πετά σιγά σιγά όλες αυτές τις έννοιες που έχουν κατασπαράξει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, έννοιες όπως «κράτος νταντά», «απαίδευτοι και αμόρφωτοι πολίτες», «συγκεντρωτισμός σαν μοντέλο διοικήσεως» κλπ. Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ πανταχόθεν σήμερα. Οι αλλαγές στις ζωές μας είναι ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ. Οι πληροφορίες είναι πολλές, αντικρουόμενες και εναπόκειται στα σύγχρονα διοικητικά μοντέλα να τις αποδελτιώσουν και να δουν ποιες είναι χρήσιμες και ποιες όχι. Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι αρχές σήμερα οφείλουν να δρουν πιο τακτικά σε ένα πολυεπίπεδο περιβάλλον ασύμμετρων απειλών.

Η σύγχρονη εγκληματικότητα είναι ασύμμετρη, απρόβλεπτη, φονταμενταλιστική και δεν περιορίζεται σε τοπικό επίπεδο. Η ταχύτατη ροή πληροφοριών επιτρέπει σε κάθε είδους ακραίο στοιχείο να οργανωθεί, να αποκρυβεί και να δράσει με δραματικά αποτελέσματα για τους πολίτες,

Αλήθεια ποια αστυνομική δύναμη είναι έτοιμη για τον νεαρό που ζωσμένος με Palestinian vest αναμιγνύεται με το πλήθος και παίρνει μαζί του εκατοντάδες πολίτες; Ποια αρχή δύναται να προβλέψει ή να είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο; Ακόμη και τεράστιες κρατικές δομές αδυνατούν να το πράξουν και επιτρέψατέ μου να σας θυμίσω πως ενέργειες που αποβλέπουν στην καταγραφή και ομογενοποίηση συμπεριφορών όλων των πολιτών προς όφελος της γενικότερης ασφαλείας όχι μόνο είναι απαράδεκτες και αντιδημοκρατικές αλλά ακροβατούν και στο όριο του ολοκληρωτισμού θυμίζοντάς μας το Quis Custodiet Ipson Custodes…

Σε κράτη προηγμένα το λεγόμενο Sheepdog Concept λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο θεσμός του «πολίτη φύλακα» δεν απέχει από την κλασσική αξία που κράτησε όρθια τις δυτικές κοινωνίες και τον πολιτισμό μας από το Βυζάντιο έως σήμερα. Ο οπλισμένος και εκπαιδευμένος, πρωτίστως, πολίτης είναι ASSET, επιχειρησιακό προσόν για την σύγχρονη αστυνομία. Σε κράτη όπως το Ισραήλ που ζει με την Δαμόκλειο Σπάθη της τρομοκρατίας, οι πολίτες είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ. Στην Αυστρία, εφ’ όσον κατέχει, τις, άδεια για την ατομική του ασφάλεια έχει το δικαίωμα να αποτρέψει εισβολή στο σπίτι του με την χρήση του όπλου του αρκεί να αποδείξει πως προειδοποίησε πριν. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ και σε άλλες χώρες εκτός Ευρώπης, γιατί τα αποτελέσματα θα σας ξενίσουν, εύχομαι ευχάριστα. Δεν είναι τυχαίο πως οι φίλοπλες οργανώσεις ανεβαίνουν παγκοσμίως, Protell στην Ελβετία, ANARMA στην Ισπανία, GRA στην Γερμανία, ΠΕΦΟΠ/ΕΥΟΠΛΟ, στην Ελλάδα, Firearms United σε πανευρωπαϊκό και συντόμως παγκόσμιο επίπεδο, Τσεχία, Πολωνία, Ρωσία, Φιλιππίνες κλπ. Πρέπει να καταλάβουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ πως το κλειδί σε μία ασφαλή κοινωνία δεν είναι ο φόβος. Είναι η παιδεία, η εκπαίδευση και η συνεργασία.

Εμείς σαν σύγχρονοι Έλληνες μπορούμε είτε να παραμείνουμε σε Οθωμανικά μοντέλα διοικήσεως είτε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του ΓΓ της Interpol Ronald Noble που είχε δηλώσει:

Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε τρομοκρατικά χτυπήματα είναι να έχουμε εκπαιδευμένους και ενόπλους πολίτες.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα πριν ακούσω τις όποιες απορίες σας. Αλήθεια σε όλα τα περιστατικά που έχουμε ζήσει live με τρομοκρατικά χτυπήματα, τι θα είχε γίνει αν οι πολίτες αντί για κάμερες κινητών είχαν τα όπλα τους; Και πριν μου απαντήσετε «Μακελειό» να σας πω πως μακελειό έγινε ούτως ή άλλως αλλά τα θύματα ήταν αθώοι άνθρωποι ενώ στην περίπτωσή που οι πολίτες ήταν οπλισμένοι και εκπαιδευμένοι οι νεκροί θα ήταν κατά κύριο λόγο από την άλλη πλευρά.

Θα ήθελα να σας αφήσω παραφράζοντας τα λόγια μερικών ανθρώπων που έχουν αφήσει σημαντικό έργο στο θέμα της πολιτικής οπλοφορίας όπως του Σ/χη Cooper που είχε πει πως «Ένας οπλισμένος άνθρωπος είναι ΠΟΛΙΤΗΣ, ένας άοπλος είναι υπήκοος» και ο υπήκοος να προσθέσω εγώ, δεν είναι ούτε υπεύθυνος, ούτε συνεργάσιμος, ούτε προοδευτικός. Είναι απλώς ένα αντικείμενο προς τροφοδοσία της μεγάλης, αργοκίνητης και αναποτελεσματικής κρατικής μηχανής. Ο δε επί χρόνια εκπαιδευτής SWAT στην Αμερική Massad F. Ayoob ερωτώμενος πως μπορεί να έχει όπλα στο σπίτι του όταν έχει μικρά παιδιά, είχε απαντήσει:

Young cannot child-proof for guns, you can only gun proof your children,

το οποίο αν το εκλάβουμε με την διασταλτική του έννοια στην σύγχρονη κοινωνία είναι ακριβώς ότι αναφέραμε πιο πάνω. ΓΝΩΣΗ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

Ανδρέας Σ. Γεωργίου

About Author