Η κυριότητα του θηράματος

Είναι αλήθεια ότι η ευγενική μας ενασχόληση, παύει να είναι τέτοια και εκχυδαΐζεται, όταν ασκείται με τρόπο που έρχεται σε σύγκρουση με τους γραπτούς και άγραφους νόμους, που δεν αποτελούν μόνο μέσα προστασίας του θηράματος και της δραστηριότητας, αλλά και του ίδιου μας του εαυτού. Και δυστυχώς δεν μπορούμε να καυχηθούμε για το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται για πολλούς δυστυχώς σήμερα η ενασχόλησή μας. Έτσι ο νέος κυνηγός παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του παλιού και του πεπειραμένου κυνηγού θα αποκτήσει εκείνο που τόσες και τόσες φορές δυστυχώς έχουμε διαπιστώσει, ότι λείπει από πολλούς καινούριους συναδέλφους. Και πρώτα απ’ όλα θα μάθει στην πράξη επάνω, ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά του αναφορικά με το επίμαχο θέμα της κυριότητας του θηράματος. Αν υποθέσουμε ότι κάποιος τραυμάτισε ένα θήραμα, που ωστόσο εξακολουθεί την πτήση του, έχει το δικαίωμα κάποιος άλλος κυνηγός να τουφεκίσει;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι και τόσο απλή. Αν π.χ. ο άλλος κυνηγός, αυτός που το τραυμάτισε βρίσκεται σε μία απόσταση που δεν του επιτρέπει να επαναλάβει τη βολή του, τότε μπορεί ο δεύτερος να τουφεκίσει το θήραμα, αλλά θα πρέπει να το προσφέρει στον πρώτο και να πάρει το φυσίγγιο – αν θέλει- που έριξε. Αν πάλι η απόσταση είναι τέτοια που να δίνει αρκετές πιθανότητες στον πρώτο να καρπωθεί με δεύτερη προσπάθεια το θήραμα, τότε θα πρέπει να το αφήσει και να υποδείξει στον πρώτο το σημείο που «έπιασε» το τραυματισμένο θήραμα. Και μονάχα όταν βρίσκεται έξω από την περιοχή του πρώτου δικαιούται να το χτυπήσει και να το κρατήσει. Ένα άλλο θέμα που συχνά παρουσιάζεται, είναι το σε ποιον ανήκει ένα θήραμα που τουφεκίστηκε από δύο συγχρόνως κυνηγούς. Τη λύση στο πρόβλημα αυτό, θα την δώσει η αυτοψία… που για να γίνει, χρειάζεται πείρα. Και τα τεκμήρια που σ’ αυτά θα βασιστεί κανείς για να αποφανθεί, είναι αφενός μεν τα σκάγια και κυρίως το διαμέτρημά τους – αν υποτεθεί ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο είδη διαφορετικού διαμετρήματος, ή η πλευρά απ’ όπου έχει βληθεί το θήραμα. Αν δηλαδή ο ένας βρίσκεται προς τα δεξιά του θηράματος ή μπροστά και ο άλλος δεξιά ή πίσω, το θήραμα ανήκει σ’ εκείνον που το τραυμάτισε από την πλευρά που αντιστοιχεί στη θέση του. Και φυσικά ανήκει σ’ εκείνον που στο τραύμα θα ανευρεθούν τα σκάγια του διαμετρήματος που χρησιμοποίησε. Αλλά πιθανόν να βρεθούν τραύματα και από τις δύο κατευθύνσεις ή του ίδιου διαμετρήματος. Τότε θα καταφύγουν στην τύχη ή θα το προσφέρει στον άλλον ο περισσότερο ευγενικός. Ένα άλλο πρόβλημα που γίνεται συχνά αφορμή για καυγάδες και αντιπαθητικές αντεγκλήσεις, είναι το καρτέρι, στην φάσσα, στο τρυγόνι, στην τσίχλα, στην πάπια, παντού. Ποτέ δεν θα πρέπει να πιάνει κανείς πόστο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το καρτέρι του άλλου. Κι αυτό γιατί ανεξάρτητα από το κίνδυνο του αλληλοτουφεκισμού, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πολυποίκιλες αφορμές διενέξεων. Εκτός όμως από την «κυνηγετική δεοντολογία» κοντά στον παλιό κυνηγό ο καινούριος θα μάθει και ένα σωρό πρακτικές γνώσεις, που δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν να διδαχθούν στα βιβλία. Θα μάθει π.χ. πως πρέπει να καθαρίσει ένα θήραμα. Και όσο κι αν φαίνεται εύκολο, δεν είναι. Ένας πεπειραμένος κυνηγός μπορεί να γδάρει έναν λαγό μέσα σε λίγα λεπτά και χωρίς να βουτηχτεί στο αίμα, πράγμα που δύσκολα θα το κατορθώσει ένας νέος.

Ο πεπειραμένος κυνηγός

Ο πεπειραμένος κυνηγός θα υποδείξει στο νέο, ποιες γομώσεις ταιριάζουν ανάλογα με τις καιρικές και τις κλιματολογικές συνθήκες και ακόμα ποιο διαμέτρημα σκαγιών θα πρέπει να χρησιμοποιήσει, όχι μονάχα ανάλογα με το είδος του θηράματος, αλλά και ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν τη ημέρα εκείνη. Γενικά ο καινούριος κυνηγός, στη συντροφιά του παλιού θα αποκτήσει όχι μόνο την κυνηγετική επιδεξιότητα αλλά και την κυνηγετική συνείδηση, που χωρίς αυτήν κανένας δεν μπορεί να θεωρηθεί αληθινός κυνηγός.

Αυτές ήταν μόνο μερικές σκέψεις περασμένες στο χαρτί από έναν σχετικά νέο κυνηγό ευρισκόμενος συχνά σε τέτοιες διαμάχες, συγκεκριμένα στο κυνήγι πάπιας και τρυγονιού στον Έβρο. Ακόμα και μέσα στις ίδιες παρέες. Μόνο αν περάσουν στις επόμενες γενιές αρχές και αξίες που πέρασαν σε εμάς οι πατεράδες και οι παππούδες μας, θα καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανή τη δραστηριότητά μας και να πάμε μπροστά.

Ο νέος κυνηγός, στη συντροφιά του παλιού και έμπειρου, θα βρει όχι μόνο την απόλαυση που χαρίζει η επιτυχία στο κυνήγι, αλλά και το ζωντανό παράδειγμα για σωστή συμπεριφορά, τόσο απέναντι στους άλλους συναδέλφους όσο και απέναντι στο ίδιο το θήραμα.

Εν Οπλοις

About Author