Πέρα από τα πυρομαχικά, τον ρουχισμό και κάποια εργαλεία θα παραθέσουμε και κάποια άλλα απαραίτητα που πρέπει να γνωρίζει ένας κυνηγός. Το μήνα Αύγουστο και όπως έχει εξελιχθεί και τον Σεπτέμβρη και ίσως και τον Οκτώβρη λόγω της αυξημένης ζέστης τα χτυπημένα θηράματα χαλάνε πολύ πιο εύκολα. Το πιο λογικό είναι να έχουμε μαζί μας ένα ψυγειάκι, αλλά και αυτό θα είναι μόνο για κάποιες ώρες.
Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε και συντηρητικό. Εάν για κάποιο λόγο δεν έχουμε τίποτα από τα δύο, η καλύτερη επιλογή είναι να έχουμε μαζί μας λίγη ρίγανη. Αφού καθαρίσουμε καλά το θήραμα απ΄ όλα τα εντόσθια και κυρίως τα έντερα και στη συνέχεια γεμίσουμε το εσωτερικό με μπόλικη ρίγανη, τυλίγουμε το θήραμα με λίγο τούλι και το τοποθετούμε σε σημείο που να αερίζεται καλά. Σε καμία περίπτωση δεν πλένουμε το θήραμα με νερό και αυτό γιατί όταν το νερό εισχωρήσει μέσα στη σάρκα μεταφέρει πιο βαθιά πολυποίκιλους μικροοργανισμούς που επιταχύνουν τη σήψη. Το τύλιγμα μέσα στο τούλι εκτός από το ότι δεν εμποδίζει την κυκλοφορία του αέρα, το προστατεύει και από τα μυρμήγκια και τις μύγες που είναι ο μεγάλος εχθρός της εποχής. Στο σακίδιο πρέπει να υπάρχει ακόμα και ένα τουλάχιστον μπουκάλι με ειδικό υγρό, για την απομάκρυνση των εντόμων και κυρίως των κουνουπιών. Εάν πάντως για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούμε να προμηθευτούμε ένα τέτοιο υγρό, μπορούμε να το υποκαταστήσουμε με λίγο δαφνέλαιο, που και αυτό όπως και το υγρό το αλείφουμε πάνω στα ακάλυπτα σημεία του σώματός μας. Μαζί χρειάζεται να έχουμε και κάποια χάπια, ασπιρίνες ή οτιδήποτε άλλο για τον λεγόμενο πονοκέφαλο των κυνηγών, είτε αυτός προκαλείται λόγω της ζέστης είτε λόγω της καύσεως της πυρίτιδας.
Ο μεγάλος εχθρός της εποχής, τόσο δικός μας όσο και των σκυλιών μας και προπαντώς αυτών, γιατί εμείς λίγο πολύ δεν κινδυνεύουμε τόσο παρά μονάχα αν ξαπλώσουμε και μας πάρει ο ύπνος ή αν ψάχνουμε με τα χέρια στα ξερόκλαδα, είναι τα διάφορα φίδια και ειδικά οι οχιές. Γι΄ αυτό και θα πρέπει να έχουμε μαζί μας μία αποστειρωμένη σύριγγα με αντιοφικό ορό, ένα αποστειρωμένο σουγιαδάκι ή ξυραφάκι και καθαρό επίδεσμο. Με το ξυραφάκι θα κάνουμε λίγες εντομές γύρω από το δήγμα, ώστε το αίμα που θα βγει να παρασύρει αρκετό από το δηλητήριο. Με τον επίδεσμο θα σφίξουμε, λιγάκι πιο ψηλά από το σημείο που βρίσκονται τα σημάδια των δοντιών του φιδιού, το μέλος, και μετά γύρω – γύρω θα κάνουμε ενδοδερμικά τον ορό. Φυσικά, όλα αυτά είναι πρώτες βοήθειες και θα πρέπει άμεσα να μεταβούμε σε κάποιο νοσοκομείο, για να αναλάβει ο γιατρός τα υπόλοιπα. Μία καλή προστασία από τα φίδια, εάν πρόκειται να διανυκτερεύσουμε έξω και γενικά να κατασκηνώσουμε, είναι το θειάφι ή ακόμα καλύτερα τα σκόρδα. Παίρνουμε μερικά κεφάλια σκόρδο και τα τρίβουμε γύρω από το μέρος που πρόκειται να κοιμηθούμε. Η μυρωδιά δεν είναι και τόσο ευχάριστη αλλά μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι φίδι δεν πρόκειται να ζυγώσει. Κάτι ακόμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι το νερό.
Πρέπει πάντα να έχουμε νερό μαζί μας και για εμάς και για τα σκυλιά μας, δροσερό εάν γίνεται, ειδικά αν είμαστε σε κυνηγότοπο που δεν γνωρίζουμε. Χρήσιμα θα ήταν και τα ειδικά χαπάκια που αποστειρώνουν το νερό, ωστόσο ένα μπουκάλι ή καλύτερα υδροδοχείο είναι από αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, κυνηγώντας σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Σε επόμενο άρθρο θα γίνει αναφορά σε αυτά που πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση καταιγίδας.
Εν Οπλοις
About Author
